Heima er bezt - 01.06.2002, Blaðsíða 40

Gamlar götur
Framhald af bls. 25 7
Böðull við hina síðustu aftöku var Guðmundur Ketils-
son bróðir Natans. Hann tók við jörðinni á Illugastöðum
og var annálaður jarðabótamaður.
Ormsdalsleið lá upp frá Harastöðum í Vesturhópi um
Ormsdalinn fyrir suðvestan Sótafell um Þröskuld og á
Langahrygg. Þar mætti hún Heydalsleið.
Séra Ögmundur Sigurðsson lýsir götum á Vatnsnesi
árið 1840. Hann kvartar undan því að þjóðarandinn til
vegabóta sé ekki enn lífgaður þar um slóðir. Hann full-
yrðir að fljótur hestur og seinfær geri sama gagn, menn
komist hvort eð er ekki úr sporunum.
Ungur maður var undirritaður í brúarvinnu í Þorgríms-
staðadal yst á Vatnsnesi. Þar sem við vorum að vinna við
brúargerðina kom stundum í heimsókn til okkar bróðir
séra Sigurðar í Hindisvík, viðkvæmur gáfumaður. Hann
spilaði listavel á orgel.
Þegar brúin var fullgerð var haldið kaffiboð fyrir okkur
að Þorgrímsstöðum og spilaði Jóhannes þar á orgel undir
borðum. Það snerti viðkvæman streng að sjá ellihruma
fingur hans fikra sig eftir nótnaborðinu.
Sagt er að Jóhannes hafi verið í Menntaskólanum á
Akureyri og dottið í höfnina þar nyrðra. Hann dó en var
lífgaður við aftur að sögn. í staðinn fyrir ungan, efnilegan
skólapilt, vaknaði flugnæmur listamaður. Undir því oki
lifði hann til hárrar elli.
Á efri árum gekk Jóhannes ijörur á Vatnsnesi og safn-
aði rekaviðarspýtum. Þeim raðaði hann kyrfilega í fjör-
una, vildi hafa þar allt í röð og reglu rétt eins og á nótna-
borðinu á orgelinu að Þorgrímsstöðum.
Niðurlag
Kynni mín af Vestur-Húnavatnssýslu ná eins og að ofan
greinir, til unglingsáranna, er ég var þar í brúarvinnu.
Auk þess var ég í símavinnu í flokki Kjartans
Sveinsssonar símaverkstjóra, eitt sumar. Þá gengum við
með símalínum heim á alla bæi, alveg frá Brú í Hrúta-
firði og norður að Blönduósi. Það var þá sem ég náði fyr-
ir alvöru tökum á kaffidrykkju, sem var þó engan veginn
eini drykkur okkar. Við drukkum líka mjólk auk annars.
Mér telst til að þetta sumar hafi ég drukkið ekki minna
en 450 kaffibolla gratís á sveitabæjum, sem við komum
heim á til að líta á símtækið. Kleinurnar sem ég borðaði
þetta sumar hafa ekki verið færri en 200 og annað eins af
jólakökusneiðum. Þeir sem nenna geta svo umreiknað
þetta á verði bensínstöðva. Það þætti áreiðanlega dágóð
launauppbót í dag. Þetta var í þá daga og við sváfum í
tjöldum heilu sumrin í síma- og brúarvinnunni, unnum,
borðuðum og sváfum í miðri viku, en fórum á böll um
helgar. Þess háttar æskuminningar eru dýrmætar.
Því meira sem ég kynnist pappírstígrum þjóðfélagsins í
dag, þeim mun vænna þykir mér um gömlu sveitamenn-
inguna. Samt þurfti mannafla til að halda mér í sveit í
nokkur sumur þegar ég var strákur, af því að ég hafði svo
gaman af að spila fótbolta.
í þessari grein hefði ég viljað lýsa ánægjulegum stund-
um sem ég átti með Borgfirðingum á þessum slóðum
sumarið 1997. Við komum ríðandi norður Grímstungu-
heiði og að Hnjúki í Vatnsdal. Síðan að Þingeyrum og við
riðum um Þingeyrarsand og tókum land í Vaðhvammi.
Svo riðum við hjá Aðalbóli og suður Tvídægru. Dagleiðir
voru svona:
23. júlí: Frá Húsafelli í Álftakrók.
24. júlí: Úr Álftakrók í Haugakvíslarskála.
25. júlí: Frá Haugakvíslarskála að Hnjúki í Vatnsdal.
Gist í Galtanesi í Víðidal.
26. júlí: Hvíldardagur og ekið um Vatnsnesið.
Gist í Galtanesi.
27. júlí: Frá Hnjúki í Vatnsdal um Þingeyrar og
Þingeyrarsand hjá Borgarvirki að Galtanesi.
28. júlí: Frá Galtanesi að Bjargarstöðum í Austurárdal.
29. júlí: Frá Bjargarstöðum að Úlfsvatni.
30. júlí: Frá Úlfsvatni að Húsafelli.
31. júlí: Frá Húsafelli niður Bugana meðfram
Reykjadalsá hjá Giljafossi að Hurðarbaki
í Reykholtsdal.
Þarna uppi á heiðunum blasti við okkur Tröllakirkja í
vestri og Eiríksjökull og Krákur á Sandi. Og mikið var
gott að koma í skálann hjá Úlfsvatni eftir langan dag á
hestbaki. Drottinn minn dýri, kaffisopinn og kræsingar
undir lágnætti.
Kvöldfagurt var þarna við vatnið og veiðisælt mun það
vera enda leituðu útilegumenn gjarnan þangað. Frá því
segir í Þjóðsögum Jóns Árnasonar er Hafliða á Aðalbóli
lenti saman við útilegumann á Úlfsvatni.
Löngum þótti reimt þarna í gamla skálanum en okkur
létu draugar í friði nema hvað einn sá til þess að sprakk á
trússbílnum, þannig að kvöldmatnum seinkaði.
Úr því minnst er á útilegumenn þá rifjast upp fyrir
manni hversu margir urðu auðnuleysinu að bráð þegar
svarf að þjóðinni, Þá var gott fyrir þetta fólk að leita í
matarkistuna þarna uppi á heiðunum, glænýr silungur í
forrétt og lambakjöt í aðalrétt. Margur stórborgarflæking-
urinn, sem sækir sér í dag súpudisk í góðgerðareldhúsin,
hefði sjálfsagt þótt sér vel borgið á Arnarvatnsheiðinni
nema hvað svo kom veturinn, sauðfé allt komið til
byggða og vötn ísilögð. Hvílíkt heljarmenni hlýtur Fjalla-
Eyvindur að hafa verið að lifa af við þessar kringumstæð-
ur.
280 Heima er bezt