Heima er bezt - 01.11.2008, Blaðsíða 39

r
Alfheiður Bjarnadóttir
Framhaldssagan - 10. hluti
himinninn
Ástar og spennusaga að vestan
grætur
„Hvert er erindið?“ spurði Andrea og reyndi að vera
róleg.
„Fyrirgefðu,“ sagði rödd Ómars. „Við erum væntanlegir
samstarfsmenn þínir í versluninni og okkur datt í hug að
kíkja við og kynna okkur.“
„Gjörið þið svo vel.“
Hún kíkti gegnum gægjugatið á hurðinni og sá þau koma
upp stigann. Ómar var líkur sjálfum sér, jafn góðlegur og
huggulegur að sjá og jafndökkur á brún og brá. Þessi Ragna
var snotur stúlka og hélt á kassa í hendi.
„Guð, vorum við að vekja þig?“ sagði Ragna og horfði
vandræðalega en þó forvitin á Andreu. „Okkur langaði til að
bjóða þig velkomna í plássið og fannst ófært að þú byrjaðir
á mánudaginn án þess að hafa hitt Ómar að minnsta kosti.
Já, ég er sem sagt Ragna í vefnaðarvörunni."
„Eg er Ómar. Gerðu svo vel, hér er einhverskonar blómstrandi
arfi úr garðinum mínum,“ og hann rétti henni stærðar vönd
af síðsumarsblómum, sem hann hafði falið fyrir aftan bak.
„Vertu velkomin, ég er nýráðinn verslunarstjóri í
Bjömsvali.“
Hann horfði á hana fast og lengi. Nú ætlaði í alvöru að liða yfir
Andreu. Þetta gat nú bara ekki gerst nema í skáldsögu.
„Gjörið þið svo vel, óttalega er ég ógestrisin. Mikið er
þetta vinsamlegt af ykkur. Þið verðið bara að afsaka að ég
er enn í sloppnum, ég fór svo seint að sofa. Var að koma
mér fyrir langt fram á nótt.“
Andreu fannst hún tala óeðlilega og í belg og biðu og
reyndi að slappa af. Þau flýttu sér inn fyrir.
„Hérna er terta með kaffinu,“ sagði Ragna. „Reyndar mín
uppáhaldsterta. Þú ert kannski ekkert fyrir kökur,“ sagði hún
svo kvíðin og leit á grannan líkama Andreu.
„Jú, mikil ósköp. Ég er óttalegur sætindagrís,“ sagði Andrea
Heima er bezt 519