Heima er bezt - 01.08.2009, Síða 43

með setningunni „Lands End for order“,
sem þýddi að við áttum að halda af stað
með stefnu á Lands End. Þetta „for order“
dæmi kemur frá því er skip höfðu ekki
loftskeytatæki, og þá vom hinir og þessir
staðir, t. d. haíhir, nes eða skagar hafðir
fyrir svona „fféttapósta“. Þegar skipin
yfirgáfu losunarhöfiiina án nokkurs farms
þá fengu þau fyrirmæli um að sigla til
einhvers ákveðins staðar þar sem nánari
skilaboð biðu. Alltaf t. d. þegar við
sigldum úr höfn án nokkurs ákveðins
farms, fengum við svona skilaboð, eins
og þama „Landsend End for orders“,
„Gibraltar for orders“, o. s. ffv.
Nema hvað, við lögðum af stað til
„Lands Ends for orders“. En þetta átti
allt eftir að breytast, en ég segi ffá því
seinna.
Eftir að hafa fengið „smá vatnsopa“
héldum við af stað. Vatnsopa sagði ég, en
við vomm satt að segja sjálfúm okkur nógir
með vatn á löngum siglingum úti á opnu
hafi. Skipið var búið vatnseimingartæki,
þannig að við gátum bmggað vatn úr
sjó. Þetta leiðir hugann að hrakningum
fiskibátsins Kristjáns í febrúar og mars
1940, þegar báturinn hraktist fyrir sjó
og vindi í 12 daga. Vélstjórinn Kjartan
Guðjónsson, hefur sennilega bjargaði
lífi sínu og fjögurra félaga sinna vegna
vitundar sinnar um bmgg. Við gátum svona
nokkum veginn haldið í við vatnseyðsluna,
nema helst í hitabeltinu.
En það var aldrei treyst alveg á þetta
svo að við höfðum alltaf umframsopa ef
tæknin skildi bregðast.
En hvað um það við lögðum af stað með
„Lands Ends for order“. Og mér hafði
tekist að rétta öll kort og bækur.
Dagur hjá stýrimanni á svona smærra
flutningaskipi í hafí byijar náttúrlega
klukkan 12 á miðnætti, eins og öllum
öðrum. Þá leysir hann skipstjórann af.
Stendur svo einn í brúnni til klukkan
6 að skipstjóri leysir hann af. Eftir það
hefúr stýrimaður ffí til klukkan 12 en í
mínu tilfelli undir svona kringumstæðum
kom ég alltaf um klukkan 9 upp í brú. Ef
skipstjórinn hafði einhverju að sinna niður
í vél (en hann var einnig yfirvélstjóri), fór
hann þangað. Annars var það allskonar
pappírsvinna sem hann gat leyst af hendi
Hluti af Orinoco fljótinu sé úr lofti.
Höfundur kominn heim til Svíþjóðar í
nóvember 2000 (þar sem hann bjó þá),
ogfarinn að grilla í góða veðrinu.
niðri hjá sér og var ég í að leiðrétta kort
og bækur.
Kl. 11:30 borðaði stýrimaður hádegismat
og leysti svo af sem vakthafandi kl 12,
stóð svo til kl 18 að skipstjóri leysti hann
af aftur. Og hafði þá stýrimaður ffívakt
til miðnættis.
Þetta gat verið strembið þegar maður var
í stuttum siglingum, t. d. þegar stutt var
á milli hafna. Lítið um hvíld bæði vegna
mikillar vinnu við lestun og losun. En
stýrimaður varð að sjá um þær vegna anna
skipstjóra við vélargæslu, pappírsvinnu
og annað sem við kom dvöl skipsins í
höfn. Nú svo voru skipin misjöfn í sjó
að leggja, allt eftir formum í slæmum
veðrum.
En þetta heyrir ekki undir öryggi
skipsins, ekki eftir þeim undanþágum
sem fást fýrir mönnun skipa af þessari
gerð, allavega í Danmörku.
Eftir um viku siglingu, þá var það einn
eftirmiðdaginn þegar við nálguðumst
Bennúda, (við sigldum svokallaða
stórbaugs siglingu) að við Gunnar
(eða réttara sagt Gunnar með mig sem
áhorfanda) vomm að búa til Excel prógram
fýrir stefnu og vegalengd. Telexið var
alltaf að glamra með allslags skilaboð frá
brasilísku strandgæslunni. Eitt kom, sem
var ekki alveg eins langt og hin en við
kveiktum ekki alveg strax á því. Svo kom
að því að ég lullaði mér að kortaborðinu
til að athuga stöðu mála. Kom þá í ljós
að þetta síðasta var telex ffá útgerðinni,
þar sem þeir spyrja um vegalengd frá
þáverandi stað skipsins til Willemstad
á Curacau. Aður en við náðum að svara
fengum við telex um að stoppa þar sem við
væmm, og bíða fýrirmæla. Þetta gerðum
við og sendum áætlaða vegalengd.
Rétt á effir kom svo telex um að fara
til Willemstad.
Frekari týrirmæli fengum við daginn
eftir, um að við ættum að fara til Willemstad
og lesta sæstreng úr kapallagningaskipinu
„Heimdall EX Mercandian Admiral II“.
Það skip var eitt af systurskipum Alafoss
og Eyrarfoss, sem Eimskipafélagið keypti
af Mercandian skipafélaginu á sínum
tíma en hafði nú verið endurbyggt sem
kapallagningaskip. Síðan áttum við að
liggja í Willemstad þar til Alcatel ákvæði
hvað gera skildi við kaplana. Heimdal
var að ljúka við að leggja sæstreng
milli Bermúda og Brasilíu og vom þetta
einhverjir afgangar sem þeir vissu ekki
hvað ætti að gera við.
Villemstad er höfúðborg Curacao, sem
er stærst af 3 svokölluðum „Netherlands
Antilles“, stundum kallaðar ABC eyjamar.
En hinar 2 eru Amba og Bonaire.
Nema hvað við komum til Willemstad
þann 10. september.
En Heimdal var ekki kominn og áttum
við að bíða komu hans. Hann átti að fara
beint í flotkví þegar hann kæmi en á sama
tíma átti að byija að vinna við að byggja
síló um borð hjá okkur í sömu kví.
Þar sem dýpi er svo mikið við ytrihöfnina
í Willemshaven urðum við að láta reka og
kippa svona einu sinni á sólarhring.
18. september komum við svo að
bryggju í Willemstad. Strax var byijað
Heima er bezt 331