Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 01.02.1973, Blaðsíða 15

í Gíslasögu
grið eru ei gefin
Gísli kvað bögu.
Brjósti f stóð spjótið
spannarlangt.
"Hneit þar"
hetjan yfir hafði
dauður var Vesteinn
válegum dauða.
Harmdauði varð
Vésteinn, Gísla.
Heygð var hetjan,
helskór á bundnir.
Þorgrími þótti,
það vera tfzka.
Þá er skal ganga,
til Valhallar
Vésteinn,
betra er að vera
vel til fóta búinn.
Verk var það Gísla,
Vésteins að hefna.
Það var því Þorgrfmur
þó kappi væri
er veginn var f rekkju,
rekinn f gegn.
Vésteinssonu
ei grunaði Þorkell,
komna væru,
er sverð sitt lánaði.
Hallbjörn hjó,
höfuðið af
og Þorkeli bjó
legstað.
Gísli varðist,
vel og lengi
við fimmtán barðist
brátt átta féllu.
Loks þá létst Gísli
af ljótum sárum
lauk hans þar ævi,
en ávallt mun lifa
miiming Gísla,
og hve vel hann lifði
lífstíð sfna.
Gests spá rættist
Oddleifssonar
um Haukdælinga
þessa fjóra,
er með látum miklum
á Alþing riðu
en af misskilningi
bana biðu.
Þannig er nú Gíslasaga
um grát og gleði
gæfu örlaga.
Hrafn.