Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 01.02.1973, Qupperneq 29

þrjár mxnútur og átta sekúndur gengin í
ellefu.
Neðan við klukkuna var stórt hvítt skilti.
A því stóð, stónxm stöfum: "VERTU VEL-
KOMIN HINGAÐ, ENSGYLDU VIT ÞITT
EVTIR FYRIR UTANN, ÞVÝ HÉR ER
HEYLÖG JÖRÐ."
Þegar Brjánn var að lesa þetta, kom hóp-
ur unglinga hlaupandi upp stigann og hann
harf í fjöldann.
I sömu andrá opnaðist hurð 1 einu horni
salarins og út gekk lágvaxinn maður, feit-
laginn, svarthærður og þunnhærður, grár
f vöngum og dökkklæddur. Hann stað-
næmdist fyrir framan uppgönguna með
hendur á mjöðmum, gleiðfættur. Með
nefmæltri röddu, rak hann alla ungling-
ana, sem f yfirhöfnum voru, úr þeim.
Brjánn neitaði einn allra.
"Hvers vegna á ég að fara úr úlpunni
minni?" spurði hann hneykslaður.
Maðurinn svaraði engu, heldur gekk til
Brjáns og tók f handlegg hans, nokkuð
fast og spurði svo og sagði svo:
"Hvar áttu heima?"
"Ég á heima á Landinu, Landinu, Landinu.
Ég á heima á Landinu. Landinu óða,"
svaraði Brjánn.
"Enga vitleysuf Hvar áttu heima?" spurði
þessi mikli maður, ógnandi röddu.
"Ég á heima á Gula hælinu, 24 Tuarbarrons
street, hér f borg," svaraði Brjánn dapur-
lega.
"Nú? Og hvað heitið þér?"
"Brjánn E. Þ. Bergkvist," svaraði Brjánn.
"Já? Og hvað þýðir E.Þ." spurði mað-
urinn.
"Ebenezer Þvagbroddur," segir Brjánn
rólega.
"Já? Jæja, ívar minn, komið þér með
mér hér inn á skrifstofuna mfna," segir
maðurinn mikli mildari f bragði.
"Ég heiti Brjánn," leiðréttir Brjánn.
"Jájá, ívar minn. Nóg um það. Elsk-
aðu Nixon, þá mun þér vel farnast. Þú
elskar Nixon, ég þarf ekki að spyrja,"
sagði maðurinn með mikilli sannfæringu.
"Nei," sagði Brjánn. "Ég elska hvorki
Nixon né Bréfsnef."
"Voðalegt er að heyra," sagði maðurinn,
hrelldur.
"Að elska ekki Nixonf Þú elskar þá von-
andi ekki Mao?"
"Ég elska ekki einn eða neinn stjómmála-
skarf," segir Brjánn.
"Þú ert ekki karlmenn, ef þú hugsar ekki
um stjórnmál," segir maðurinn.
Þeir voru nú komnir út úr unglingahópn-
um og gengu inn um dyrnar, sem maður-
inn mikli hafði komið út um, þá beygðu
þeir til hægri, inn um aðrar dyr og voru
þá komnir f skrifstofu mannsins. A dyr-
unum stóð: "SGÖLASTJÓRY."
Er inn á skrifstofuna kom,fékk maðurinn
sér sæti og benti Brjáni á að gera slfkt
hið sama. Millum þeirra var stórt,
vandað skrifborð úr heilviði, og á því
var annars meðal sími og ýmis skjöl.
Verður þessu eigi frekar gerð skil hér.
"Jæja, ívar minn. Af hverju vorið þér
með þessa uppsteyt... ?" byrjaði maður-
inn, en Brjánn greip strax fram f fyrir
honum:
"Ég heiti Brjánn, en ekki ívar," segir
hann.
"Jæja, fvar minn. Er það? Elskaðu
Nixon, þá mun þér vel farnast. Já,
meðal orðanna allra, þá heiti ég Nj.
Nsrrssg og er fngssjklngr og skólastjóri
í þessum skóla," sagði Nj. Nsrrssg hátíð-
lega.
"Af hverju rakstu mig úr úlpunni," spyr
Brjánn önugur.
"Já, það er nú það," segir Nj. virðulega
og ræskir sig, eins og Erlendur gerir,
þegar hann er að drepast úr rembingi.