Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 01.02.1973, Blaðsíða 28

"Jæja, væni minn. Ég ætla að vona, að
þú sért ekki, eins og þessir tveir dreng-
ir, sem ég sá niðri á Laugavegi í gær,"
sagði sú gamla og horfði æfðum rannsókn-
araugum á Brján.
"Þú ert að minnsta kosti stuttklipptur. -
já, þessir tveir drengir voru auðvitað
með hárið langt niður á herðar. En,
bfddu við - bíddu við. Það versta er
eftir; þeir voru klæddir síðum , skésfð-
um kápum af mæðrum sfnum. Og skórn-
ir - ja minn beibff Þeir voru í skóm af
sitt hverri gerð. FUSSUM, segi ég nú
og ætfð. FUSSUM SVEI. Heyrðu, væni
minn. Hefður þú nokkurn tfma bragðað
á köflóttri T-súpu?"
"Nei," svaríSði Brjánn. Hann varð að
viðurkenna, að slfkt hefði hann aldrei
gjört, en hann langaði svo sannarlega í
nokkrar skeiðar, þvf hann var matlystug-
ur. Já, matlystugur f háu veldi. Brjánn
var sko ekki matvandur, þvf það máttu
góð börn ekki vera.
En matarlystin hvarf eins og dögg fyrir
sólu, þegar Brjánn leit ofan f diskinn
sinn. Súpan var jú köflótt, en ofan á
henni flutu nokkrar aflimaðar mannstær.
Yndisleg sjón?
"Þetta voru beztu tærnar, sem ég gat
fengið," sagði gamla konan ánægð með
sjálfa sig, og smjattaði á einni tánni með
tannlausum, skökkum túlanum.
"Þær eru af manninum mínum. Hann
liggur dauður inni á klósetti. Þegiðu,
Drífaf"
Síðustu orðunum var beint að fallegum
páfagauk, sem sat skrækjandi uppi á
gardínustöng.
"Jæja, hvemig bragðast þetta svo?"
spurði gamla konan og leit í áttina til
Brjáns.
En stráksi var horfinn. Hann hafði læðst
út, þegar sú gamla sagði honum frá manni
sínum.
Brjánn lokaði eldhúsdymnum hljóðlega og
leit í kringum sig. Hann var staddur f
þröngum, dimmum gangi, lýstum með
einum ryðföllnum olíulampa. A veggjun-
um héngu málverk af ýmsum stórmennum,
eins og t.d. Smiley smáborgara, Harry
hippa og Lee Harvey Oswald. Það vakti
furðu Brjáns, að þama voru einnig myndir
af mestu lubbamönnum veraldar: Richard
Nixon, Skepnunni Bréfsnef og Skepnunni
Mao Tse-Tung.
Þá tók Brjánn eftir hvítri hurð á veggnum
andspænis sér. A hana var letrað stór-
um, gullnum stöfum: SKÓLI.
Hikandi gekk Brjánn alveg að hurðinni og
lyktaði af henni.
"Oj."
Greinileg fangelsislykt. Vom þá allir
skólar eins ? Allir skólar fangelsi fyrir
nemendur?
Brjánn roðnaði af blygðun. Faðir hans
var nefnilega háttsettur maður í mennta-
málaráðuneytisfiskbræðslukolavinnslu-
gerðarstöðinni.
Voru þá allir háttsettir menn imbar?
Líka Umbi Roy???
Nei, svo hræðilega ægilegt gat það varla
verið. Og þó? Klukkan sló. Ég sagði
halló úti f mó.
Brjánn tók f hurðarsnerilinn, snéri hon-
um og togaði f hurðina, sem opnaðist
þunglega. Hann gekk inn og sá og fann,
að hann var kominn inn f stóra byggingu,
þar sem var hátt til lofts og vítt til
veggja, en að sama skapi leiðinlegt
andrúmsloft.
Framan við Brján voru tvær stórar dyr,
sem báðar stópu opnar. Einnig vom dyr
sitt hvorum megin við hann; einnig opnar
og sást þar inn f fatahengi.
Hann gekk beint áfram, gegnum aðrar
stóm dyrnar. Kom hann þá að stórum,
breiðum stiga. Upp hann gekk Brjánn.
Þegar stigann þraut, var Brjánn staddur
í nokkuð stórum sal, sem hafði svo leiðin-
legan svip, að Brjánn beit f banana.
Kringlótt klukka var á veggnum andspænis
stigauppgöngunni. Hún var fimmtíu og