Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 01.02.1973, Blaðsíða 17

17
JONAð
"Ég ætla að fá mér pfpu," sagði Bjarni
brjálæðislega, eins og hann væri bandóður
morðingi, sem æstur hefur verið upp. Já,
hann lét sig hafa að segja það upp í opið
geðið á mér, þótt ég væri með nýja hatt-
inn minn. "Ég ætla að fá mér pípu,"
endurtók hann með grátstafinn f kverkun-
um, af þvf að ég svaraði honum ekki strax.
"Hvernig lízt þér á það? Svaraðu mér í
Guðs bænum, Komelíus. Svaraðu mér."
Ffflalegt bros kom yfir andlit hans, þeg-
ar hann sagði ákafur eins og lítill strákur,
sem fattað hefur upp á nýjum leik: "Ég
ætla að hafa pfpuna ljósrauða. Fallega
ljósrauða." "Nei, Bjami. Það skaltu
ekki gera. Þú veizt að Jónas þolir ekki
skæra liti. Hann gæti fengið slag og dáið."
"Mér er fjandans sama um Jónas," sagði
hann þrákelnislega og snjdti sér hraust-
lega, eins og dæmigerðu íslenzku fffli
sæmdi. "Ég vil fá ljóshærða pípu," sagði
hann svo. "Ljósrauða," leiðrétti ég. "Já,
já," sagði hann annars hugar. "Komum
strax." Við gengum inn f næstu verzlun.
"Ég ætla að fá eina ljóshærða pfpu," sagði
hann við afgreiðsludömuna. "A þetta að
vera eitthvað fyndið?" spurði hún önug.
"Eina ljóshærða pípu á stundinniTTrTT
Straxf : STRAX:: SSSSSTTTTTRRRAAXX: : :
öskraði hann brjálæðislega, sló höndunum
í búðarborðið, sem var úr gleri, svo það
brotnaði í mél. Afgreiðslustúlkan fórnaði
höndum og rak upp dæmigert kvenmanns-
öskur. "Ég sá að Bjami var að sleppa
sér, svo ég greip skærlita pfpu af borðinu,
tók upp aleigu mína og henti henni á brot-
ið borðið. "Fyrir pfpuna - og borðið:"
hropaði eg, meðan eg hentist út um dyrn-
ar með Bjarna í eftirdragi. "Hérna,"
sagði ég og rétti Bjama pípuna, þegar við
vorum komnir út á götuna. "Hún er ekki
svarthærð. Hún er ljóshærð," tautaði
hann hamingjusamur og snéri pfpunni í
krók og kring. "Komdu nú heim til Jónas-
ar, Bjami minn," sagði ég og þurrkaði af
mér svitann. "já, Kornelíus," gegndi
hann. Við gengum sem leið lá heim til
Jónasar. Hann lá, eins og venjulega,
hóstandi uppi í rúmi, þegar við komum
inn. "Sjáðu hvað Kornelíus gaf mér,
Jónas," sagði Bjami og rak skærlita pfp-
una upp að nefinu á Jónasi. Með háu
ópi hvarf jónas inn í eilífðina (hann hafði
aldrei þolað skæra liti - og þetta var hon-
um um megn). "Sjáðu hvað þú gerðir
Bjami. Nú er Jónas dáinn," sagði ég á-
vftandi. "Hún er ljóshærð," tautaði Bjami
hrifinn.
Reykjavík 23.8.1972.
R.A.G.H.U.U.V.A.
Kattarmatur.