Heimaklettur - 01.12.1943, Qupperneq 11

A sölutorginu í Algier,
Skansinn og hófu skothríð á Krabbann
með byssum sínum. Það var Bagge og
mönnum hans ofraun að horfa á. Þeir
réru á hléborða að Krabbanum og tóku
hinn þjakaða skipstjóra með valdi um
borð til sín. Síðan réru mennirnir vest-
ur á bóginn milli hólmanna, í sama
mund og sjóræningjaskipið sigldi inn á
höfnina eftir merkjum frá Skansinum.
Það gekk nú að með storm, og höfðu þá
sjóræningjarnir nógu að sinna. Eftir
margfaldar þjáningar náði róðrarbátur-
inn strönd íslands, og Danirnir sluppu
við þær þrautir, sem eyjaskeggjar urðu
að þola.
Sjóræningjarnir komust heilu og
höldnu upp að Heimaey og sjóræningj-
arnir í landgönguliðinu fengu liðsauka
af skipunum. Þrír flokkar héldu af stað
til rána, og var fyrir hverjum þeirra
fánaberi með rauðan hálftunglsfána.
Landgönguliðið, en í því voru yfir hálft
annað hundrað manna, fóru frá Skans-
inum upp að höfuðkirkju Eyjanna,
Landakirkju, og eyðilögðu þar það, sem
þeir fengu orkað. Höfðu kirkjuklukkuna
að háði og spotti og skreyttu sig með
messuklæðunum. Pressetrið á Ofanleiti
var umkringt — og hertekið. Presturinn,
Olafur Egilsson, varði óvinunum inn-
göngu, en var barinn til jarðar, og með
konu sinni, börnum og vinnufólki bund-
inn og dreginn niður til Dönskuhúsa,
þar sem þau voru lokuð inni. Prestsetr-
ið var brennt til grunna og þar fórust
nokkur gamalmenni, sem sjóræningjarn-
ir töldu ekki ómaksins vert að hafa á
brott. Þóra litla var hugstola meðan
þessu fór fram. Þó var hún nokkurnveg-
inn viss um, að illt var í efni. Ósköpin,
sem á gengu, fóru að mestu framhjá
henni. Hún skildi þó vel, að faðir henn-
ar var hugsjúkur. Það hafði hann svo
oft verið í kirkjunni, nema á jólahátíð-
HEIMAKLETTUR
5