Heimaklettur - 01.12.1943, Síða 14

vinum og villutrúarmönnum í Afríku-
hitanum. Hugsaðu þér, að heyra aftur
kirkjuklukkur heimkynnis þíns, hljóm-
ríka sálma og móðurmál þitt. Vera um-
vafinn ástríkum örmum, borða mat
heimkynna sinna og hátta í eigin sæng,
að hjáliðnu hinu hryllilega ævintýri,
hinni aumkunarlegu martröð.
Dönsku herskipin sigldu nú aftur um
höfin og héldu illum óvinum fjarri.
I>óra var nú uppkomin stúlka og al-
vörugefin, enda harmþjökuð undir suð-
rænni sól. — Og þegar jólin komu aftur,
sat hún eins og stirðnuð í kirkjunni, við
hlið móður sinnar, nálega eins og hún
væri gestur. Það var faðir hennar, sem
predikaði. Hann var miður sín af við-
kvæmni og átti erfitt með að tala. Og
móðir hennar grét stanzlaust. Allt í einu
leit hún á dóttur sína lengi og alvarlega,
tók í hendi hennar og hvíslaði: „Þóra
litla. Manstu eftir sumarkvöldinu fyrir
mörgum árum, þegar við biðum föður
þíns í prestsetursgarðinum, og þú sagð-
ir, eins og þú hafðir oft sagt: Mamma,
koma jólin ekki bráðum aftur? Loksins
eru nú jólin komin aftur. Við skulum
gleyma sorgum okkar, þakka guði af
öllu hjarta og styrkja pabba í starfi
hans. Hann þarfnast okkar núna. Nú
skulum við syngja hástöfum með, svo
að pabbi og guð á himnum heyri raddir
okkar“. Og svo sungu þær með. Þóra
byrjaði hikandi, en sálmurinn rifjaðist
upp fyrir henní. Hún skynjaði hið heim-
ræna, en hið framandi hvarf í þoku.
Ræða föður hennar hreif hana, jólablær-
inn greip hana, og þegar hún gekk heim
til prestssetursins, enn með hendi móð-
ur sinnar í sinni, gat hún sagt af öllu
hjarta: „Mamma mín. Guði sé lof. Loks-
ins fengum við jól aftur“.
Þýtt lausl. 1938 úr: Jul paa Havet.
Vikingens Julenummer 1938.
Jóh. Gunnar Olajsson
ATH. Lesandinn hefur væntanlega haft það
hugfast við lestur þessarar sögu, að höfundur henn-
ar er danskur. Má af því ætla að hann dragi taum
Dana þeirra, sem við þessa sögu koma, óþarflega
mikið,
Ritstj.
TVEIR GÓÐIR.
Einkalæknir Bismarks hét Schwenninger. Þeirra
fyrstu kynni urðu með þeim hætti, að Schwenn-
inger var sóttur til Mismarks, er hann þjáðist af
illkynjuðum taugasjúkdómi. Fjöldi lækna hafði
fengist við Bismark, en árangurslaust.
Þegar Schwenninger kom til hans var hann nær
dauða en lífi og stundi sáran. Schwenninger spyr
hann um sitt fyrra líferni. Bismark bað sig und-
anþeginn slíkum heimskuspurningum. „Þá er bezt
að þér sendið eftir dýralækni, þeir spyrja ekki
sjúklinga sína“, sagði Schwenninger. Bismark hló
við þessu hranalega svari, þó veikur væri. En
Sehwenninger varð einkalæknir hans upp frá þessu.
MISGRIP.
Olíukóngurinn Rockefeller hafði einu sinni keypt
nýjar olíulindir og umboðsmaður hans þar sendi
honum eina flösku af olíu úr lindum þessum til
rannsóknar. Rockefeller fékk einum þjóna sinna
flöskuna og bað hann að fara með hana í efna-
rannsóknarstofu í borginni. Þjónninn lagði flösk-
una frá sér um stund og gleymdi henni þangað
til um kvöldið, að hann minntist fyrirskipana
Rockefellers.
I flýtinum tók hann flösku, er hann áleit vera
þá, er Rockefeller hafði fengið honum, og fór
með hana í efnarannsóknarstofuna.
Daginn eftir fékk Rockefeller skeyti, er var á
þessa leið: Þér hafið gert hina mestu uppgötvun
þessarar aldar, fundið lindir með laxerolíu.
Sannleikurinn er sá eini guð sem til er.
Gandhi.
„Því meir sem ég nálgast endalok lífs míus,
þeim mun betur heyri ég hin ódauðlegu lög frá
himni eilífðarinnar, sem bjóða mig velkominn".
Victor Hugo.
8
HZIMAKLETTUB