Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1939, Side 23

5
c. sá, sem upptöku beiðist, skal vera fullhrausíur, er hann gengur
í samlagið og hafa engan viðloðandi eða ólæknandi sjúkdóm, er
skerði eða geti skert vinnuhæfni hans;
d. skuldlaus eign nemi ekki meiru en 5000 kr. og
e. ef um kaupstað eða kauptún var að ræða, ekki hærri árstekjur
en 1200 kr., að viðbættum 100 kr. fyrir hvert barn á framfæri
innan 15 ára.
0. Tala tryg'gðra, hluttækra samlagsmanna sé að minnsta kosti 50.
4. Samlögin veiti þessi lágmarkshhinnindi:
a. ókeypis læknishjálp;
b. ókeypis sjúkrahússvist;
c. dagpeninga eigi undir 50 aurum á dag og ekki yfir % af venju-
legum dagtekjum meðlimsins, fyrir ]>á, sem voru 18 ára eða
eldri. Frá dagpeningaákvæðinu mátti þó veita ýmsar undan-
þágur í sveitum.
5. Iðgjöldin skulu vera svo há, að-stjórnarráðið telji öruggt, að tekjur
sainlag'sins hrökkvi fyrir útgjöldunum.
0. Samlögin skyldu í stjórn sinni og’ starfsemi fara eftir reglum, sem
stjórnarráðið setur.
Samlögunum var leyfilegt að veita inntöku, gegn hærra iðgjaldi,
meðlimum eldri en 4(i ára og einnig' hlutlausum félagsmönnum. Var
það ákvæði sett vegna þeirra, sem fluttu af samlagssvæðinu um stundar-
sakir, og þeirra, sem fóru fram úr áður greindu tekju- eða eignahámarki
í bili, en óskuðu að halda áfram sem félagsmenn samlaganna.
Nánari reglur um lögskráningu sjúkrasamlaga voru settar af
stjórnarráðinu, sem einnig gerði fyrirmynd að samþykktum, sem sam-
lögin áttu að nota.
Hlunnindi þau, er samlögin veitlu, náðu ekki aðeins til félagsmanna
sjálfra, heldur einnig til barna þeirra og fósturbarna innan 15 ára.
Samkvæmt reglum stjórnarráðsins, skyldu samlögin einnig greiða
lyf, auk þess, sem að framan er talið; ennfremur sængurkonustyrk, 10 kr.
Hlunnindin voru þeim takmörkum bundin, að ef félagsmaður naut
styrks frá samlaginu, hvort sem um var að ræða dagpeninga, sjúkra-
hússvist eða læknishjálp, i 52 vikur alls á 3 samfleyttum reikningsárum,
skyldi hann missa réttindi til ])ess að vera félagsmaður.
Lögin 1911 ákváðu, að ríkissjóður skyldi styrkja samlögin um 1 kr.
á ári i kaupstöðum og kauptúnum þar sem læknir var búsettur, en
annarsstaðar 1.50 kr., fyrir hvern félagsmann, sem greitt hafði iðgjald
allt árið.
Helzlu breytingarnar á sjúkrasamlagslögunum hafa verjð sem hér
segir:
Með lögum 3. nóv. 1915 er tekjumarkið, sem um ræðir að framan,
hækkað upp í 1800 kr., en ríkisstyrkurinn hækkaður í 2 kr. og 2.25 kr.
á ári, sbr. það, sem áður var sagt.
Lögin 2(5. okt. 1917 ákveða, áð félagsmenn skuli jafnan greiða 44