Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1939, Blaðsíða 22

4
Með lÖgUm 7. maí 1928, er slysatryggingarlögunum enn breytt. Þá
er allskonar bifreiðarstjórn gerð tryggingarskyld; örorkubætur hækk-
aðar í 6000 kr. og dánarbætur til barna hækkaðar úr 200 kr. í 300 kr.
og úr 400 kr. í 600 kr. (óskilgetin börn, er ekkja fær dánarbæturnar).
Lögin 19. maí 1930 stvtta biðtímann eftir dagpeningum úr 4 vikum
í 10 daga.
Loks eru gerðar nokkrar breytingar með lögum 12. marz 1931.
Sjómannatryggingin er látin ná til allra sjómanna, bæði á fiskiskipum
og fhitninga, hve stuttan tíma, sem þeim er haldið úti i senn, og við
iðnlrygginguna er bætt stjórn aflvéla við jarðvinnslu.
Skilgreiningin á slysi er nú rýmkuð talsvert, þannig að ekki aðeins
þau slys, sem verða beinlínis við vinnuna eru talin bótaskyld, heldur
einnig önnur, „ef rekja má orsakir slyssins til vinnunnar“.
Loks eru bæturnar auknar, þannig', að framvegis skal greiða læknis-
kostnað vegna slyssins og % lyfja- og umbúðakostnaðar. Dánarbætur
til barna eru hækkáðar úr 300 kr. í 600 kr. og úr 600 kr. í 1200 kr.
(óskilgetin börn, er ekkja fær dánarbæturnar).
B. Sjúkratryggingar.
Elzta sjúkrasamlagið hér á landi, sjúkrasamlag prentara, var
stofnað árið 1897 og starfaði það þangað til alþýðutryggingarnar tóku
við. Sjúkrasamlag' Reykjavíkur var slwfnað árið 1909, og var þá enn
engin löggjöf til um sjúkrasamlög.
Fyrstu lögin uin sjúkrasamlög eru frá 11. júlí 1911.
Lög þessi og önnur, sem sett voru allt fram að alþýðutryggingar-
lögunum, byggja á frjálsum félagssamtökum þeirra, er vilja tryggja
sig gegn því tjóni, sem veikindi valda. Víða erlendis hefir slíkur félags-
skapur náð miklum þroska og' útbreiðslu, en hér á landi varð þátttakan,
eins og síðar skal sýnt, alltaf mjög lítii og náði þessi löggjöf og félags-
starfsemi því engan veginn þeim árangri, sem ætlazt hafði verið lil og
æskilegt hefði verið.
Skipulag hinna frjálsu sjúkrasamlaga samkvæmt lögunum 1911
Arar í aðaldráttum sem hér segir:
Stjórnarráðiö skyldi lögskrá sjúkrasamlögin og hafa eftirlit með
starfsemi þeirra. Voru skilyrðin lyrir lögskráningu þessi:
1. Ákveðið samlagssvæði (venjulega einn hreppur eða kaupstaður).
Aftur á móti var ekki gert ráð fyrir samlögum, er aðeins næðu lit
ákveðinna stétta eða iðngreina og' voru því t. d. sérstök lög um
sjúkrasamlag prentara.
2. Samlögin skyldu opin öllum, sem sanna að þeir uppfylli tiltekin
skilyrði, en þau voru:
a. búseta á samlagssvæðinu;
b. aldur 15—40 ára við upptöku;