Læknaneminn - 01.11.1977, Blaðsíða 31

Hannesi engan veginn til þess að fara yfir námsefn-
iS. VarS því aS hafa mikinn fjölda aukatíma, sem
oftast voru á kvöldin og um helgar. VirSist því sem
ætlaSar kennslustundir séu alltof fáar fyrir náms-
efniS og kemur þaS illa niSur á bœSi kennara og
nemendum. Páll Helgason kenndi síSasta hluta
namsefnisins og var erfitt fyrir hann aS taka viS
kennslu af Hannesi, en Hannes prófaSi sízt minna
Uf hans hluta námsefnisins. Nemendur urSu aS á-
kveSa sjálfir hvora kennslubókina þeir lásu. Lík-
lega hafa þó flestir fariS aS ráSum Idannesar og
stuSsl mest viS Woodburne og notaS Lockhart til
nánari uppfyllingar. Fyrirlestrarnir byggSust líka
aS mestu leyti á Woodburne og varS hún því mjög
aSgengileg. Mest var þó aS græða á góSum glósum.
Sýnikennslan eSa „þukltímarnir“, sem Ella Kolbrún
Kristinsdóttir annaSist, var ekki alveg nógu hnit-
miSuS. Tímarnir voru til skiptis leikfimitímar og
upprifjun. NokkuS gagn var þó af tímum þessum og
þeir oft upplífgandi.
^firi'OHiinfoiitiu 1
Bókin Histology eftir Leeson & Leeson er mjög
ýtarleg og vel sett upp. Kennsla Hannesar Blöndals
var útdráttur á bókinni og var ágæt, þó stundum
bæri á ósamræmi milli bókar og kennslu. Náms-
greinin í heild var ekki nægilega vel skipulögS, því
verkleg kennsla (smásjárskoSun) var á undan bók-
legu kennslunni. VarS því aS byrja hvern verklegan
tíma á aS kynna nemendum efniS því þeir voru ekki
búnir aS lesa um viSkomandi vefjategund. VarS
þetta nokkuS ruglingslegt og tímafrekt. LeiSbein-
endur í verklegri kennslu hefSu líka getaS veriS
fróSari. Verklega prófiS var ekki eins þungt og
halda mætti af 10% falli, því nemendur þurftu aS fá
ca. 6,8 til þess aS standast þaS. Af niSurstöSum úr
prófi þessu virtist þaS hafa veriS fyrirfram ákveSiS
aS fella nokkra (normalkúría?) og verSur þaS aS
teljast mjög furSuleg ráSstöfun því skrifleg próf
voru á næsta leiti þegar próf þetta var.
Próf var sameiginlegt meS macroanatomiu og var
þaS meS breyttu sniSi frá fyrra ári. PrófiS byggSist
upp af krossaspurningum, rétt-rangt fullyrSingum
og myndum aS mestu leyti. Þetta próf krafSist mjög
nákvæmrar og yfirgripsmikillar kunnáttu. Þó aS
próf þetta væri aS mörgu leyti sanngjarnt þá voru
gallar á því. Myndirnar voru sumar ekki nærri nógu
skýrar og ekki leiSbeiningar meS þeim heldur. Einn-
ig er furSulegt aS villa í prófinu, sem kennara var
bent á, skyldi ekki vera leiSrétt upphátt. AS lokum
má geta þess, aS fáir féllu á prófi þessu, enda lögSu
flestir nemendur megináherzlu á þessa námsgrein.
Veturinn í heild var illa skipulagSur, því þó aS
stundataflan væri sakleysisleg, þá bættust þar viS
verklegar æfingar og tímar, sem ollu því aS dagur-
inn nýttist oft illa til lestrar. Bókleg kennsla var á
tveim stöSum, Ármúla 30 og Tjarnarbæ, og á haust-
misseri var nemendunum ætlaS aS komast á milli
þessara staSa á 15 mínútum. VarS því oft mikill
kappakstur um götur borgarinnar um 10 leytiS á
morgnana því nauSsynlegt var aS tryggja sér sæti
framarlega til þess aS geta fylgzt vel meS í tímum.
KennsluhúsnæSi voru mjög léleg og eiga sennilega
met í slæmri loftræstingu. Var oft þröng á þingi, þá
sérstaklega á haustmisseri.
Sigurður Júlíusson,
Vilhelmína Haraldsdóttir,
Halldór Kolheinsson.
læknaneminn
23