Læknaneminn - 01.11.1977, Blaðsíða 61

Um 4. árið
Framh. af bls. 37.
tilheyrandi var alláhugaverð, læknarnir voru hver
öðrum áhugasamari við kennsluna og reyndust stúd-
entunum í alla staði mjög vel.
Fræðslufundir lyfjadeildar voru haldnir 1 sinni í
viku, margir skemmtilegir. Af þessu ætti að vera
Ijóst að óhætt er að mæla með stúdentadvöl á lyfja-
deild Borgarspítalans.
Skurðdeild: Á skurðdeildinni fylgdu stúdentar
somuleiðis sérfræðingum en ekki deildum og var
miðað við að 1-2 stúdentar væru með hverjum sér-
fræðingi.
Gunnar Gunnlaugsson dósent hafði yfirumsjón
®eð stúdentum á spítalanum. Gerð var tilraun sl.
vetur með ákveðin marksetningarform þar sem stúd-
ent skráði öll sín handverk á þar til gert eyðublað.
I lok námskeiðsins var þetta síðan afhent kennaran-
urn, en hann mun svo aftur hafa stuðst við plaggið
við einkunnargjöf. Mun þetta fyrirkomulag hafa
orvað mjög kappsama nemendur til vinnu á deild-
um.
Kennslutími var einn á dag, yfirleitt í formi klín-
ikur þannig að einn stúdent talaði við sjúkling, en
öðrum var falið að kynna sér vandamálið í textabók
°g matreiða það síðan ofan í samstúdentana. Þessi
tilhögun gafst mjög vel, alla vegana tryggir hún að
stúdent sé haldið við efnið. Sameiginlegur fræðslu-
fundur skurðdeildar og lyfjadeildar voru haldnir
emu sinni í viku, margir lærdómsríkir. Læknar
deildarinnar voru jafnan mjög áhugasamir um að
stúdentar tileinkuðu sér eitthvað af því sem um var
að vera, en það gilti þó hér eins og alls staðar að
maður verður líka að reyna að bera sig eftir björg-
mni og þá er vissulega hægt að verða margs vísari
°g sjá sitt af hverju á skurðdeild Borgarspítalans, þó
tíminn sé ekki langur.
Aron Björnsson.
Próflok
Hreggvið'ssyni í Hójnum forðum
Halldór Kiljan segir frá,
er hann bústað illum orðum
aðalsmanna eyddi á.
En hans nafni óðar skildi
að annað þar á bakvið lá,
en stritsins barna stétargildi
um stórhug; auðsins feigðarspá.
Hinn mikli heimsborgari hafði
harla oft séð slíka sýn
og vissi að bóndi vin sinn krafði
vongóður um brennivín.
Honum fékk því dýran dropa,
sem drengur upp að vörum bar
og af því fékk sér ötull sopa
og Island tók að rísa úr mar.
Eins er því með okkur farið
er við komum prófi frá
og freistum þess að finna svarið
við festu vöðva á stórutá,
og finnum út að flexor longus
festist ekki á ristarbein
og að opponens á hallux
ekki virðist vera nein.
Mátti vita að myndi spyrja’ um
malon ester synthesis,
fárast yfir furðugjörðum
fimmtíu krossum andspœnis.
Auðvitað ég átti að vita
að aromat er láréttur,
ef bœri af vörum mitt barbilúra
brátt ég vœri örendur.
Torsótt er vor leið á toppinn
tvísýnt hvort við náum heitn
og hugmyndin um hvíta sloppinn
horfin er í yzta geim.
En er þá ekki bezt að bægja
frá böli, sorg og illri spá
með sterkblónduðu Stolichnaya
og strengja heit í haust að ná.
læknaneminn
53