Læknaneminn - 01.07.1979, Qupperneq 7

Lífefnafrœöikennslan - Álit kennara
Lífefnafrœði er ein þriggja. aðalnámsgreina sem
kenndar eru á öðru ári í lœknisfrœði. Fer kennslan
aðallega fram í fyrirlestrum, en einnig er um að
ræða verklega kennslu og sýnikennslu. Prófið er
skriflegt og fer fram að vori.
Kennsla í lífefnafrœði hófsl árið 1937. Var Jón
Steffensen þá skipaður prófessor í lífefnafrœði auk
líffœra- og lífeðlisfrœði. Sá hann einn um kennslu í
greminni til ársins 1957, að Davíð Davíðsson var
skipaður prófessor; gegnir hann því embœtti enn
þann dag í dag. Davíð sá einn um kennsluna fram-
an af, en hin síðari ár hefur kennurum fjölgað og í
dag eru aðalkennarar jimm talsins.
I tíð Jóns Steffensen var lífefnafrœðin kennd á
öðru og þriðja námsári. Á fyrsta ári var aftur á
moti kennd ólífrœn og lífrœn efnafrœði, eins og gert
hefur verið alla tíð síðan. En Davíð tók við kennsl-
unni kenndi hann greinina áfram á tveimur árum til
arsms 1971, en þá var liún öll fœrð á annað ár.
Prófformið var munnlegt framan af, var þá próf-
að saman í lífefna- og lífeðlisfrœði. Ein einkunn var
gefin fyrir báiðar greinarnar. Árið 1972 voru tekin
upp skrifleg próf og hefur prófformið verið óbreytt
síðan.
Kennsluefnið hefur alla tíð verið grundvaUar-
atriði lífefnafrœðinnar með mismunandi miklu af
klíniskum atriðum að auki.
Davíð leitaðist við að hafa hvern efnisþáti fimm-
þœttinn þar sem tekin voru fyrir: bygging, nœringar-
legt gildi, efnaskipti og sjúklegar breytingar hvers
efnaflokks fyrir sig. Auk þess fékk hann sérfrœð-
mga í hinum ýmsu tegundum sjúkdóma til að halda
fyrirlestra þegar kennslu í viðkomandi efnaflokki
var lokið.
Arið 1971 var hinn klíniski þáttur kennslunnar
nunnkaður lil muna enda œtlast til að kennsla yrði
hafin í meinefnafrœði sem sjálfstœðri grein. Nokk-
ur kennsla fór fram í meinefnafræði fyrir tveimur
árum og er œtlunin að taka hana aftur upp í vetur.
Vonandi verður þess ekki langt að bíða að stofn-
að verði prófessorembœlti í þessari mjög svo mikil-
vœgu grein.
Verkleg kennsla hefur jarið fram frá upphafi þó
svo aldrei hafi hún verið eins mikil að umfangi og
í dag.
Lœknaneminn fór þess á leit við fjóra af kennur-
um í lífefnafrœði að þeir svöruðu nokkrum almenn-
um spurningum varðandi kennsluna í lífefnafrœð-
inni. Brugðust þeir vel við og koma svör þeirra liér
á eftir.
Spurð voru: Davíð Davíðsson prófessor, Elín 01-
afsdóttir lektor, FJórður Filippusson dósent og Þor-
valdur V. Guðmundsson dósent.
1. Hvert er hlutverh of/ marhinið líf-
cfnafrteðihennslu í lœhnatleilíl?
Davíð: Að aðstoða nemendur við að læra undir-
stöðuatriði í almennri lífefnafræði, um efnafræði-
lega byggingu og starfsemi fruma, einstakra líffæra
og mannslíkamans í heild. Þetta á að gera þeim
kleift að læra aðrar námsgreinar læknisfræði á síð-
ari námsstigum, einnig að tileinka sér síðar nýjar
líffræðilegar uppgötvanir og nýja þekkingu í lækn-
isfræði.
Magn lífefnafræðikennslu eða lærdóms við lækna-
deildir hefur vaxið mjög mikið undanfarið og mun
vafalítið vaxa hratt enn um sinn. Til að ná settu
marki verður að fjalla um eitthvað lágmark af
staðreyndum, kynna stúdenlum aðferðir og aðferða-
fræði greinarinnar svo og tæknilegt baksvið.
Það verður að teljast öryggi fyrir nemendur og
jafnframt kennara gegn röngu efnisvali og efnis-
magni að styðjast við námsbækur, sem notaðar eru
í læknaskólum nágranna þjóðanna. Það er okkur
nauðsynlegt, þar sem við erum naumast brautryðj-
læknaneminn
5