Læknaneminn - 01.07.1979, Qupperneq 11

tökuskilyrSi önnur en stúdentpróf eru inn í lækna-
deild og kunnátta nýstúdenta í efnafræði er æði mis-
jöfn. Hins vegar tel ég að hefja megi kennslu í líf-
eðlis- og lífefnafræði á vormisseri fyrsta árs, og
vona að breyting í þá átt verði gerð innan tíðar.
Hörður: Eg tel að haldgóð undirstöðumenntun í
efnafræði sé nauðsynlegur þáttur í læknisfræði. Ég
hef ekki orðið var við að á því sviði væru lækna-
nemar ofhlaðnir þekkingu. Kennsla í efnafræði verð-
ur varla með góðu móti framkvæmd á styttri tíma
en einu kennsluári. Ekki er æskilegt að hefja kennslu
í lífefnafræði fyrr en nemandi hefur náð allgóðum
tökum á efnafræði og þess vegna er örugglega mjög
lítið svigrúm til að hefja kennslu í lífefnafræði á 1.
namsári, þó að e. t. v. séu þar einhverjir möguleikar
fyrir hendi.
Þorvaldur: Ég veit ekki almennilega hvað meint
er með þessari spurningu og því er erfitt að svara
henni. Ég tel vissulega þörf á því að kennd sé al-
menn efnafræði á fyrsta ári. Ef hluti spurningarinn-
ar „eins og nú er gert“ höfðar til þess að kenna
verði nákvæmlega í sama formi og nú er gert, er
svarið nei. Ég tel að hefja megi kennslu í lífefna-
fræði á fyrsta ári (sbr. svar við spurningu 2), en
það útilokar engan veginn efnafræðikennslu á því
sama ári.
5. Ncmentlur hufa oft látið í Ijós það
álit sitt, að lífefiuifrwðihennslan sé
sé of „teoretish og að hán sé fremur
sniðin af fiörfunt hennara en nem-
entla. Hvaða shoðun hefur þú í þcss-
um efnum?
Davíð: An þess að vita gerla hvað átt er við með
þessari spurningu vísa ég til svars við 1. spumingu.
Elín: Við lífefnafræðikennsluna er tekið nokkurt
mið af kennslubókum, sem ætlaðar eru sambærileg-
um námskeiðum, en jafnframt hefur lífefnafræði-
kennsla í læknaskólum á Norðurlöndum og í Bret-
landi verið höfð til hliðsjónar. Því miður skil ég
ekki hvað átt er við með því, að kennslan sé sniðin
að þörfum kennara, en vissulega á kennslan að vera
þjónusta við nemendur, hvort sem alltaf tekst að
sinna þörfum nemenda á þessu sviði eða ekki.
'Sjálfsagt er það álitamál hvort kennslan sé of te-
Hörður Filipusson clósent.
oretisk. Sennilega mætti leggja meiri áherslu á hag-
nýta, tæknilega eða tilraunalega lífefnafræði, en slík
framsetning fræðigreinarinnar er ekki eins ljós og í
alla staði tímafrekari og tormeltari heldur en fræði-
leg framsetning. Hins vegar mætti kenna lífefna-
fræði með meiri áherslu á líffræði, kenna meir í
anda frumulíffræði, erfðafræði eða mólikúlar bio-
logiu, en slík kennsla yrði engu síður fræðileg
(teoretisk). Ég tel hins vegar ekki ástæðu til að
kenna meinefnafræði á þessu stigi málsins.
Hórður: Mér er alls ekki ljósl hvað átt er við með
orðunum „of theoretisk". Mig grunar þó að þarna
skjóti upp kollinum sú hugmynd, að úr þekkingar-
forða lífefnafræðinnar sé hægt að velja eitthvert
safn staðreynda, sem starfandi læknir þurfi að
kunna (og aðrir ekki) og læknanemi því að læra. Ég
held að þetta gildi ekki um lífefnafræði og líklega
ekki heldur um neina aðra grein. Að öðru leyti vísa
ég til svars míns við fyrstu spurningu.
Um þarfir kennara til að kenna fremur eitt en
annað, ef nokkrar eru, treysti ég mér ekki til að
fjalla, en grunur minn er að þær vegi ekki þungt.
A þörfum nemenda og námsgreinarinnar læknis-
fræði geri ég ekki greinarmun að því er varðar inni-
hald kennslunnar.
Þorvaldur: Það má vafalítið færa rök að því að
kennsla sé miðuð við þarfir kennara, en þó mun rétt-
LÆKNANEMINN
9