Ferðir - 01.06.1993, Blaðsíða 8

8
F E R Ð I R

i
Ferðafólkið í Sigluvík sunnudagsmorguninn 12. júlí. Séð norður með Ströndum al/t til
Hornbjargs. (Ljósm. Guðmundur Gunnarsson)
arhorn Reykjafjarðar. Vaða þurfti ána Reykjafjarðarós, en þess skal get-
ið, að ár sem koma úr Drangajökli og falla í firði á Ströndum nefnast ósar
og kenndur við firðina. Síðan lá ieiðin um Sigluvík og upp á tjallið Geir-
hólm, en fremsti hluti þess er Geirólfsgnúpur sem skiptir löndum milli
Strandasýslu að sunnan en Norður-Isafjarðarsýslu að norðan. Þar uppi
nutu menn útsýnis sent spannaði allt frá Hornbjargi um víkur, firði og nes
á Ströndum suður til Trékyllisvíkur, yfir Húnaflóa til Skaga en fjær rís
TröIIaskaginn úr sæ. Auk þess risu.fjöll Vestfjarðakjálkans ef horl't var til
vestlægra átta.
Þegar fólk hafði glápt nægju sína og miðað myndavélum í allar áttir,
var snúið til baka undan brekku og sveigt til vinstri niður í Skjaldabjam-
arvík, sem liggur sunnan undir Geirhólminum. Þar er enn eitt eyðibýlið
sem var þó í byggð fram um miðja þessa öld. Gróska var mikil í túni og
það gullitað af ótal sóleyjum en hús öll fallin. Gísli leiðsögumaður fræddi
um sögu staðarins, að landnámsmaðurinn Hella-Björn kom alskjölduðu
skipi að landi í Bjarnarfirði, næstum þar sunnan við, en setti bú sitt í vík-
inni. Á stríðsárunum rak þar tundurdufl og var ekki undinn bráður bugur
að því að eyðileggja það, enda trúlega torsótt að fá sérfræðing til þess.
r