Ferðir - 01.06.1993, Blaðsíða 12

12
F E R Ð I R
Vindbarðir ferðalangar uppi á Hrolleifsborg. Sést yfir Fossheiði út á Húnaflóa.
(Ljósm. Guðmundur Gunnarsson)
Að því loknu lagði fólk á brattann, upp hlíðina í átt að Miðmunda-
horni, hnjúk sem gnæfir þar yfir suðurhlíð dalsins. Sóttist gangan sæmi-
lega, enda menn ólúnir og veður gott, sólskin en ekki mjög hlýtt og
gönguhraði hóflegur. Nokkurn veginn stenst á endum, að gróið land þrýt-
ur og komið er upp á hjalla norðaustanundir Miðmundahorni. Þá er stefna
tekin í suðvestur yfir meira og minna stórgrýttar urðir, mela og snjóskafla
sem eðlilega aukast eftir því sem hærra dregur. I þeim sáust m.a. för eftir
jeppa, er kornu yfir Drangajökul í tilefni af áðumefndri kirkjulegri athöfn
í Reykjafirði.
Gott skyggni og e.t.v. hvítur jökulskjöldurinn, sem blasir við neðan úr
Reykjafirði, hafa trúlega blekkt fjarlægðarskynið, því að mér fannst næst-
um með ólíkindum hvað teygðist úr þessari leið, er sýnist ekki ýkjaiöng
neðan úr firðinum. Ekki lét fólk þetta mjög á sig fá, en naut veðurblíð-
unnar og útsýnis, sem var mikið og fagurt. Einnig voru uppi höfð gaman-
mál um einn ferðalanganna, sem tekið hafði sig út úr hópnunt og fór sína
eigin leið að Hrolleifsborg beint yfir jökulinn. Sumir völdu honum nafn-
bótina, „snjómaðurinn ógurlegi". Eftir því sem hærra dró og nær borg-
inni, kólnaði og hvessti. Síðasti áfanginn var jökulbrekka, suðaustan