Ferðir - 01.06.1993, Blaðsíða 15

F E R Ð 1 R
15
heimleiðinni hafði farartækið lent í hremmingum, setið fast uppi á steini
og þegar það losnaði úr þeirri prísund, sprakk á einu hjóli þess. Ekkert
varahjól var með í ferðinni og þegar svona var komið voru ekki önnur úr-
ræði en skilja gripinn eftir. Augljóslega yrði honum ekki aftur komið til
síns heima fyrr en aftur vetraði og snjóa festi. Segja mátti að þetta væri
nokkurs konar sólarstrandaferð, því að sunnan undir áðurnefndum jökul-
görðum naut svo sólarylar, að þeir sem áhuga höfðu gátu fækkað fötum
og sett sig í sólbaðsstellingar. Annars skal þess getið, að sólskinsdögum
þessum í Reykjafirði fylgdu engan veginn sömu hlýindi og við, er við
Eyjafjörð búum, eigum að venjast.
Heimkomið í tjöld um kvöldið naut fólk sundlaugarinnar ekki síður en
fyrri kvöld. Var það enda sammæli allra, að „toppurinn á tilverunni"
þarna í Reykjafirði væri hinn ótakmarkaði aðgangur að lauginni sem
greitt hafði verið fyrir um leið og tjaldstæðin. Meðal laugargesta þetta
kvöld var austurrísk stúlka, sem komið hafði ein gangandi norðan frá
Hombjargsvita. Þar hafði hundur einn tekið slíku ástfóstri við hana, að
hann hafði fylgt henni síðan. Hafði það verið henni áhyggjuefni á leiðinni
að fæða hundinn af takmörkuðu nesti sínu. Seppi heiðraði svo sundfólkið
með nærveru sinni á laugarbarminum þetta kvöld.
Fljótlega eftir komuna í tjöldin um kvöldið varð hljóðbært, að þrír
karlmenn - fulltrúar Austfirðinga í hópnum - hugðust rísa eldsnemma úr
rekkju næsta morgun, ganga í Furufjörð og ná þangað áður en hópurinn,
sem þar gisti, sneri til baka. Þegar þetta varð á allra vitorði, hugkvæmdist
tveimur til viðbótar að slást í för með þremenningunum, og var sá er
þetta ritar annar þeirra. Göngugarpar þessir hugðust búa sig vel undir
langan og strangan morgundag með því að ganga snemma til náða og ná
þannig sæmilegum nætursvefni. Ekki veit undirritaður, hvernig öðrum
vegnaði í þessu efni, en ekki varð honum svefninn vær. Kom tvennt til,
vindur gnauðaði og tjaldið barðist, auk þess sem í huga bjó nokkur
kvíðablandin spenna, þegar horft var til komandi dags.
Miðvikudagur 15. júlí.
Félagamir er hugðu á göngu til Furufjarðar risu úr svefnpokum sínum kl.
5 um morguninn og beið þeirra þá hressing í matartjaldinu. Að snæðingi
loknum hófst gangan og mætti þeim utandyra vindstrekkingur næsta
kaldur svo hitastig hefur varla verið mikið yfir frostmarki. Reykjafjarðar-
háls varð þeim enginn þröskuldur og Þaralátursós var stígvélatækur, en
f'yrst reyndi á þol þeirra þegar klífa skyldi fjallið milli Þaralátursfjarðar
og Furuljarðar upp í Svartaskarð, sem er 393 metra yfir sjó. Hlíðin er í
brattara lagi, nokkuð gróin neðan til, en þegar ofar dregur ráða urðir og