Úrval - 01.12.1966, Qupperneq 6

V
4
öfug, eins og á sér stað í ljósmynda-
„negativi“, þ.e. þeir hlutir, sem eiga
eðlilega að vera svartir eins og
augnatóftir eða bilið milli fótanna,
eru ljósir á líkklæðinu. En þegar
búin er til jákvæð ljósmynd, kem-
ur andlitið greinilega fram, göfugt
og tignarlegt.
Hugmyndin um neikvæða eftir-
mynd þekktist ekki fyrr en með
uppgötvun ljósmyndafræðinnar á
nítjándu öld. Það er því miklum
efa undirorpið, að nokkrum lista-
anni hefði komið til hugar komið,
að mála neikvæða mynd. Myndirnar
á líkklæðinu er ennfremur svo ná-
kvæm „negative", að jafnvel eng-
inn listamaður nú á dögum gæti
málað svo nákvæma eftirmynd.
Eftir nákvæmar efnafræðilegar
rannsóknir við Sorbonneháskólann
komust frönsku vísindamennirnir
að þeirri niðurstöðu, að myndirnar
á klæðinu séu beinlínis för eftir
mannslíkama, sem myndazt hafi
fyrir mjög eðlilegar efnafræðileg-
ar orsakir, sem sé þær, að útguf-
unin frá líkamanum hafi haft kem-
iskar verkanir á klæðið og þannig
framleitt blettina. Verkanirnar
voru kröftugastar þar sem klæðið
féll þéttast að líkamanum, en veik-
astar þar sem það var á huldu.
Þetta er ástæðan fyrir því hvers
vegna blettirnir, sem þannig mynd-
uðust, eru neikvæðir, og hvers
vegna blæbrigðin í myndunum eru
svo fíngerð.
Með aðstoð prófessors í eðlis-
fræði við Ecole Polytechnique tókst
nú að ákveða hverskonar útgufun
hafi þannig getað verkað á klæðið.
Það var útgufun á amoníaki, er
ÚRVAL
myndaðist fyrir klofning urea*, en
það er mjög mikið af efni þessu í
svita, sem orsakast af líkamlegum
pyndingum. Þar sem vér vissum,
að menn til forna stráðu alói yfir
líkklæðin til þess að þau geymdust
betur, gerðum vér þá uppgötvun,
að aloi gerir klæði næm fyrir hinum
kemisku verkunum amóníaks, og
framleiðir þannig brúna bletti. Og
mér tókst raunverulega að fá fram
eftirmyndir áþekkar þeim, sem eru
í lkklæðinu, með því að breiða
klæði, sem ég hafði meðhöndlað
með alói, yfir gipsmyndir, er bleytt-
ar höfðu verið á amóníaksupplausn.
Það var og staðfest, að á líkklæð-
inu eru blóðblettir, og hafa þeir
varðveitzt svo vel, að það má greina
samsetningu blóðsins.
Líkaminn, sem skildi eftir þessi
för í líkklæðinu, var auðsjáanlega
af manni, sem hafði verið kross-
festur. Sárin komu öll skýrt í ljós.
Einkum eru sárin á höndunum eft-
irtektarverð. Gagnstætt venjulegum
myndum, sem sýna naglaförin í
lófunum, eru naglaförin á þeim
hluta handarinnar, sem helzt kæmi
til greina við krossfestingu, þ. e.
gegnum úlnliðinn. Maðurinn, sem
myndin á líkklæðinu sýnir, hafði
verið hústrýktur og særður á höfði
eins og sjá má af blóðdropum og
nokkrum greinilegum stungum á
enninu, sem gætu stafað frá þyrni-
* Urea, þvagefni. Eitt af úrgangs-
efnum líkamans, sem er að finna í
þvagi manna og spendýra. Ýmsir
gerlar valda því, að efni þetta
klofnar og við það myndast kol-
sýra og amóníák. — Þýð.