Úrval - 01.12.1966, Blaðsíða 59

HVERSVEGNA RÆÐA EIGINMENN LÍTIÐ . . .
57
ann um allt milli himins og jarðar.
En með tíð og tíma hafa hjónin
þegar skipzt á skoðunum um flesta
hluti og því hætta þau að kanna
óskir hvors annars, þar eð engin
þörf er á slíku.
Heimilisrekstur og heimilislíf.
Konur þessar voru á þeirri skoð-
un, að áhugi beggja hjónanna
á ýmsum málum minnki eðlilega,
eftir að hjónabandið hefur staðið
í alllangan tíma. Og því skapast oft
þögn, þar sem áður voru umræður.
Þetta gerist alveg sérstaklega, eftir
að börnin koma til sögunnar, en þá
missir eiginmaðurinn áhuga á ýms-
um smáatriðum hennar daglega lífs
fremur en á konunni sjálfri.
Konurnar álitu ástæðuna vera þá,
að hin nýja móðir hættir venju-
legast störfum utan heimilisins og
missir því tengsl við hinn starf-
andi heim utan veggja þess, en þau
tengsl hennar veittu þeim hjónun-
um einmitt mörg tækifæri til gagn-
kvæmrar tjáningar og umræðna.
Samtímis verður hin nýja móðir
að einbeita sér að ýmsum atriðum
heimilisrekstursins, sem eiginmað-
urinn hefur sífellt minni áhuga á.
Ein kona orðaði þetta á þessa leið:
„Byrji ég að tala við hann um
pennyin, sem ég er að reyna að
spara, þegar ég geri hin daglegu
innkaup, þá hefur hann harla lítinn
áhuga á því. Nú, þegar öllu er á
botninn hvolft, þá fara þúsundir
sterlingspunda um hendur hans
beint og óbeint í daglegu starfi
hans.“
Þær virtust vera á einu máli um
það, að daglegt lif flestra húsmæðra
væri varla hægt að kalla spennandi,
og þær ásökuðu ekki eiginmenn
sína fyrir að hafa ekki geysilegan
áhuga á því, hvernig þær verðu
deginum á heimilunum. „Jafnvel
ég kæri mig ekkert um að tala um
börn eða matseld. En frá hverju
öðru get ég svo sem sagt honum?“
Þess vegna hættir konum til þess
að finna á annan bóginn til óskar
um að hlífa eiginmönnunum við
slíku „kvennatali“, en á hinn bóg-
inn þarfnast þær þess, að þær séu
fullvissaðar um þá staðreynd, að
þær hafi einnig mjög þýðingar-
miklu og oft erfiðu skyldustarfi að
gegna. Um þetta sagði ein þeirra:
„Oft er ég bara að leita að samúð.
Heimilisstörfin eru leiðinleg. Ég vil,
að eiginmaður minn sýni einhver
merki þess, að hann geri sér grein
fyrir því, hvers þessi störf krefjast.
Og það er erfitt fyrir hann að gera
sér grein fyrir því, hvort ég er bara
að rœða um minn vinnudag eða
kvarta yfir honum.“
Góðar fréttir.
Séu konur ekki ánægðar með af-
skiptaleysi og áhugaleysi eigin-
mannsins, hvað heimilisreksturinn
snertir og sigra þeirra á því sviði,
þá eru þær því síður reiðubúnar til
þess að hlífa eiginmönnunum við
þátttöku í barnauppeldinu. Þegar
öllu er á botninn hvolft, eru börnin
sameiginlegt viðfangsefni og hlut-
verk hjónanna, sem ekki er ósann-
gjarnt að álíta, að faðirinn hafi
áhuga á jafnt sem móðirin. En kon-
urnar voru sammála um, að margir
eiginmenn vilji aðeins heyra góðar
fréttir af börnum sínum og því