Úrval - 01.12.1966, Síða 81

BORN HITLERS
79
hafi gefið upp alla von um að
honum verði nokkru sinni sleppt úr
fangelsi.
Wolf Rudiger Hess, er sá eini af
börnum „hinna fordæmdu“, sem
fann forsmekk af niðurlægingunni
fyrir stríðslok.
Honum var burtkastað þegar
hann var 4 ára eða 1941 og var þó
Hitler „guðfaðir“ hans.
Móðir hans hefur lýst fyrir hon*-
um, hvernig þetta gerðist. Það var
eitt rigningarkveld, þann 10. maí
1941, að hann var að leika sér heima
í villunni þeirra í Munchen, þegar
faðir hans, sem þá var einn af
þremur æðstu mönnum Þriðja rxk-
isins, kom til hans og sagði: — Ég
sé þig bráðum aftur. Ég þarf að
fara í flugferð.
Að þessu mæltu hvarf Rudolf
Hess frá heimili sínu og hefur ekki
séð son sinn síðan.
Því var í fyrstu lýst yfir í Þriðja
ríkinu, að Hess hefði farizt í flug-
slysi, en síðar játaði Hitler að þessi
náni samverkamaður hans hefði
orðið brjálaður og stolið flugvél og
flogið henni til Englands, og gert
fífldjarfa tilraun til að ná friðar-
samningum. Hinn ungi Wolf varð
að yfirgefa heimili sitt og það
þorði enginn að nefna nafn Hess.
Sumir áttu von á frelsi, þegar
stríðinu lyki, en það varð ekki sagt
um Elsu Hess. Hún átti yfir höfði
sér hefnd Hitlers.
Bandamenn stungu henni í fanga-
búðir og seinna var Wolf fluttur
þangað til hennar. Það var ekki
fyrr en vorið 1948, sem dómstól-
arnir ákváðu að þeim skyldi sleppt.
Allar eignir fjölskyldunnar voru
samt gerðar upptækar. Til þess að
draga fram lífið varð Elsa Hess að
gerast hótelráðskona. Hún hafði ráð
á að senda son sinn á einkaskóla í
Berchtesgaden, hinu fræga fjalla-
setri Hitlers. Hann lauk námi sem
vélfræðingur og vinnur nú sem
slíkur í nánd við Memmingen.
Árið 1959 lýsti hinn ungi Hess
því yfir að hann gæti ekki sinnt
herþjónustu. „Þýzki herinn“, sagði
hann, „er hluti af her Nato, og það
er Nato, sem heldur föður mínum
fönguðxxm. Ég get ekki þjónað
mönnum sem halda föður mínum
saklausum í fangelsi.
Enda þótt Hess hinn eldri neiti
stöðugt að sjá son sinn, þá skrif-
ast þeir á mánaðarlega. í fyrsta
bréfinu, sem skrifað var fyrir 20
árum, segir svo: — Láttu ekki út-
litið villa þig. Ég hef ekki breytzt.
Ég er við ágæta heilsu .... þó að
það sé auðvitað, að það getur margt
hent mig . . dauðí, fangavist, út-
legð.
Og síðar skrifaði Rudolf Hess:
— Ég greip loks til þess ráðs í Eng-
landi að þykjast vera vitskertur til
að forðast hinar endalausu yfir-
heyrslxxr.
Hvorki faðir né sonur hafa látið
í það skína í bréfum sínum að
fangaverðir þeirra muni skoða bréf
þeirra.
Hess hefur skrifað: — Fanga-
klefi minn í Spandau er hreinn
.... ég stxmda lítilsháttar garð-
yrkju, og rækta gulrætur, kartöfl-
ur og einnig skrautblóm og kann
orðið talsvert til þess ....
Lengi framan af bréfaviðskipt^