Úrval - 01.11.1969, Blaðsíða 99

SKJÓTIÐ HONUM EKKI Á LOFT — ÉG Á HANN!
97
Að vísu stóð simpansinn betur
að vígi að sumu leyti. Hann hóf til-
raunina, eftir að. hafa hvílzt vel um
nóttina, en Randy hafði aftur á
móti áhyggjur af ýmsum þeim
vandamálum, sem tilrauninni voru
samfara. Og það getur verið, að
það hafi ekki haft sem bezt áhrif
á hinn mannlega keppinaut, þegar
simpansinn rak upp hroðaleg reiði
öskur, er hann dróst aftur úr, og
klappaði saman höndunum, þegar
hann hafði betur.
Að tilrauninni lokinni spurði ég
Randy hvað hann ætlaði svo að gera
við þær upplýsingar, sem hann
hefði nú fengið.
„Ég ætla að birta þær í Tímariti
geimlæknisvísindanna“ svaraði
hann.
„Jafnvel upplýsingarnar, sem
gefa til kynna, að simpansinn sló
þig stundum út?“
„Auðvitað!“ svaraði hann. „Það
er einmitt athyglisverðasti þáttur-
inn.“
Þá var ég enn svo óvísindalega
sinnuð, að ég vonaði bara, að ná-
grannarnir fréttu aldrei um niður-
stöður tilraunarinnar.
SÁLFRÆÐI EÐA FLENGINGAR
Fyrstu geimfararniir komu svo
vorið, 1959 til þess að hefja þjálfun
sína. Og brátt voru nöfnin John
Glenn, Alan Sephard, Gus Grissom,
Scott Carpenter, Gordon Cooper,
Wally Schirra og Deke Slayton orð-
in okkur vel kunnug. í fyrstu heim-
sókn sinni fóru geimfararnir sjö í
um 300 ferðir samtals í miðflótta-
aflshringekj unni.
Um þessar mundir voru strák-
arnir okkar, þeir Mark og Craig,
einnig að læra um þyngdarafls-
lögmálið. Randy hafði keypt leik-
fangageimfar handa þeim, og þeir
hófu nú sina eigin geimfaraþiálf-
un í bakgarðinum heima hjá okk-
ur. „Miðflóttaaflshringekja“ þeirra
var eins konar lítil útgáfa af Par-
ísarhjóli. Og í því steyptist „geim-
farinn“ hverja veltuna af annarri,
líkt og hann væri að taka heljar-
stökk. Þetta var þess háttar hlut-
ur, sem aðeins geimvísindamaður
gat fundið upp á að gefa börnum
sínum. Og jafnvel hann áminnti
strákana um, að þeir yrðu alltaf
að halda sér með báðum höndum.
Allir krakkarnir í hverfinu komu
auðvitað til þess að sjá þetta nýja
leiktæki okkar. Og í fyrstu hafði
ég heilmiklar áhyggjur af því, að
einhver mundi nú meiða sig. En
það var alger óþarfi. Hinir krakk-
arnir voru bara af alveg eðlilegri
manntegund eins og ég sjálf og af-
þökkuðu öll tilboð um eina „salí-
bunu“. Jafnvel Mark komst að
þeirri niðurstöðu eftir nokkrar
ferðir, að hann vildi heldur lifa
lífinu í venjulegum stellingum með-
almennisins.
En Craig gaf geimförunum sjálf-
um ekkert eftir í þjálfunaræði sínu.
Hann gat sveiflað sér í hringi aftur
á bak og áfram á hámarkshraða
„apparatsins“. Og hann reigði jafn-
vel höfuðið aftur á þessari fleygi-
ferð, svo að hann fengi vindsúginn
beint í andlitið, líkt og hann væri
að láta sig dreyma um raunveru-
legt geimskot eða endurkomu inn
í gufuhvolf jarðar.
Það var ekki auðvelt starf að ala