Morgunblaðið - 01.07.2005, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 1. JÚLÍ 2005 33
MINNINGAR
Mig langar að minnast í nokki'um
orðum vinar míns, Sigurðar, er oft-
ast var kenndur við Hamborg. Okk-
ar vinskapur hefur varað í 45 ár.
Dugnaður, ósérhlífni og heiðarleiki
voru hans aðalsmerki. Hann var að-
eins 15 ára þegar hann var orðinn
verslunarstjóri hjá athafnamönnun-
um Silla og Valda á Vesturgötu 29.
Síðar fór hann að vinna hjá fóður
sínum í Hamborg á horni Frakka-
stígs og Laugavegar, og eftir nokk-
ur ár eignaðist hann einn rekst-
urinn er hann keypti meðeigendur
sína út. Árin liðu og með dugnaði og
ósérhlífni voru verslanirnar orðnar
þrjár. A sínum tíma voru þetta
stærstu búsáhaldaverslanir lands-
ins.
Sigurður kvæntist ungur Jó-
hönnu Guðjónsdóttur, og átti hann
eina kjördóttur, Sigríði Sigurðar-
dóttur, sem var ein af okkar
fremstu íþróttakonum í mörg ár.
Jóhanna og Sigurður skildu og síð-
ar kvæntist Sigurður Jónu Kjart-
ansdóttur og átti hún þrjú börn sem
þau ólu saman upp. Það var aðdá-
unarvert að sjá hvað Sigurður hugs-
aði alla tíð vel um fjölskylduna sína.
Hann var þvílíkt valmenni, enda
hændust börn að honum. Ekki má
gleyma starfsfólkinu sem starfaði
hjá honum í gegnum árin. Það dáði
hann alla tíð.
Síðustu ár hafa oft verið erfið
sökum veikinda en alltaf kom hann
aftur af spítölunum ánægður með
að vera kominn heim. Þetta hefur
oft verið erfiður tími hjá Jónu, sem
allt vildi gera fyrir sinn mann. Eg
er stoltur af að hafa skírt son minn
í höfuðið á slíkum öðlingsmanni. Við
hjónin og okkar afkomendur kveðj-
um Sigurð með miklum söknuði.
Við fráfall Sigurðar hefur myndast
ákveðið tóm í huga okkar.
Elsku Jóna, söknuður þinn er
mikill en minningar um yndislegan
mann er huggun harmi gegn. Börn-
um, barnabömum og tengdabörn-
um vottum við okkar dýpstu samúð.
Verstu sæll, kæri vinur, og hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Guðríður, Guðmundur Ottósson
og fjölskyldur.
„Gott mannorð er betra en góð
smyrsl og dauðadagurinn betri en
fæðingardagurinn." Svo segir í Pre-
dikara Salómons 7. kapítula 1. versi.
Þegar orðið er kvöldsett í lífinu
skynja menn þýðingu þessara orða.
Sigurður í Hamborg lést á Rimini
á Italíu 13. júní á átttugasta aldurs-
ári, þar sem hann var að samfagna
með konu sinni Jónu Kjartansdótt-
ur sjötugri. Við fráfall Sigurðar er
genginn maður, sem var einn af
fánaberum íslenskrar kaupmanna-
stéttar á síðustu öld. I hálfa öld,
sem er langur tími og viðburðaríkur
í verslunarsögu Reykjavíkur, rak
Sigurður verslunina Hamborg af
myndarskap og dugnaði.
Sigurður var vel af Guði gerður
bæði til líkama og sálar. Agætlega á
sig kominn, var tamara að nota
hjólið en bílinn og sundmaður góð-
ur. Vafalaust hjálpaði það honum á
síðustu metrunum í lífinu, til þess
að ná sér upp úr mjög erfíðum veik-
indum og njóta síðustu áranna.
Hann var andlitsfríður en þó karl-
mannlegur, vel hærður og fagur-
eygur og vottaði oft fyrir glettni í
augum og svip.
Húmoristi var hann í besta falli,
en þó var gamanið ávallt græsku-
laust og lagði ekki illt til nokkurs
manns. Hann var höfðingi í lund og
raun og glaður á góðri stund. Marg-
ur minnimáttar átti í hauk í horni
þar sem Sigurður var.
Við, sem þessa kveðju sendum,
áttum með þeim hjónum Jónu og
Sigurði margar góðar og ógleyman-
legar stundir bæði heima og heim-
an. A kveðjustund ylja endunnmn-
ingar liðins tíma um hjartarætur.
Fram í hugann koma margir ólíkir
atburðir frá genginni leið. Þeir eru
þekking okkar og reynsla, sem á að
vera vegvísir jafnt og baráttuvopn í
nýjum áfanga. Dagurinn í gær er
liðinn, en við eigum von í morg-
undeginum en ekki vissu, því þegar
kallið kemur kaupir sér enginn frí.
Við þökkum Sigurði samveruna.
Engu er gleymt. Hann auðgaði líf
okkar, fjölskyldu sinnar og annarra.
Umvafinn ást og virðingu skalt þú
stíga yfir landamærin, fyrirbænir,
heillaóskir og þakklæti eru þitt
vegabréf til landsins ókunna.
Innilegar samúðarkveðjur flytj-
um við Jónu konu Sigurðar og fjöl-
skyldu þeirra.
Bogga og Páll.
Þegar góður vinur kveður sitt
jarðneska líf kemur eðlilega sökn-
uður. Sérstaklega þegar um er að
ræða einlægan vin sem ég var svo
heppin að fá að vinna hjá í nokkur
ár og fá með fjölskyldu minni að
eiga með þeim hjónum margar
ógleymanlegar gleðistundir.
Sumarbústaðarbygging í Skorra-
dal væri efni í bók, en myndirnar af
kátu fólki á öllum aldri látum við
nægja að ylja okkur við. Ávallt var
hlýtt á milli okkar Sigga, enda
skopskynið líkt.
Ekki er hægt að minnast hans án
þess að geta þess hve frábær vinnu-
veitandi hann var, mistök fyrirgefin
án nöldurs.
Margir sem máttu sín minna í
lífsbaráttunni áttu þar alltaf vísan
og gjöfulan vin.
Við fjölskyldan sendum Jónu og
öðrum aðstandendum innilegustu
samúðarkveðjur okkar. Megi kær
vinur hvíla í friði.
Theodóra og Daníel.
RAGNAR
GUÐJÓNSSON
+ Ragnar Guðjóns-
son fæddist í
Bakkakoti á Rangár-
völlum 6. desember
1923. Hann lést 12.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðjón Guðlaugsson,
f. í Blábringu á Rang-
árvöllum 14. maí
1891, d. 25. feb. 1970,
og Guðbjörg Páls-
dóttir, f. á Reynifelli
á Rangárvöllum 11.
júlí 1886, d. 25. aprfl
1966. Ragnar var al-
inn upp hjá fósturfor-
eldrum súium í Skipagerði í Akur-
eyjarsókn, Gunnari Ásbjamarsyni
og Katrínu Jónsdóttur, en systkini
Ragnars vom 12 og eru öll látin.
Ragnar kvæntist Viktoríu Finn-
bogadóttur og eignuðust þau sex
börn. Þau eru: 1) Arnór Guðjón, f.
11. maí 1948, kvæntur Dagnýju
Hrönn Hildisdóttur, f. 11. maí 1955.
Dóttir þeirra er Birta Rós, f. 21.
aprfl 1976, gift Ágústi Páli Árna-
syni, f. 1976. Dætur þeirra em
Dagný Halla, f. 2000, og Margrét
Arna, f. 2002. 2) Katrín, f. 27. júlí
1949, var gift Sig-
mundi Felixsyni,
skildu. Synir þeirra
em Guðmundur Krist-
ján, f. 5. sept. 1973,
Leifúr Guðjón, f. 4. jan.
1978, unnusta Svein-
björg Jónsdóttir, f.
1979. Sonur þeirra er
Patrik Þór, f. 9. feb.
2005. 3) EmU Jakob, f.
25. nóv. 1950, sam-
býliskona Siguijóna
Sigvaldadóttir, f. 3.
feb. 1959. Börn þeirra
em Sigvaldi Þorbjörn,
f. 27. maí 1980; Helgi
Sævar, f. 1983, d. 1984; Kristín
Björk, f. 4. júní 1985, dóttir hennar
er ísabella Margrét, f. 18.11. 2003;
Ásgeir, f. 13. des. 1990; Ragnar
Þór, f. 19. okt. 1994; Helga Rún, f. 8.
ágúst 1996. 4) Sigrún, f. 13. maí
1952, gift Stefáni Louis Stefáns-
syni, f. 26. nóv. 1952. Börn þeirra
eru: Eyþór Davíð, f. 14. okt. 1973;
Hugrún Bjarklind, f. 19. aprfl 1975;
Viktoría Louise, f. 23. júlí 1979, hún
á óskírðan son fæddan 15. aprfl
2005. 5) Sólrún, f. 20. sept. 1953,
gift Stefáni P. Guðmundssyni, f. 16.
okt 1959. Sonur þeirra er Guð-
mundur Sigmar, f. 6. nóv. 1992. Áð-
ur átti Sólrún Ragnar Viktor Karls-
son, f. 22. aprfl 1970, kvæntur
Halldóru Sæmundsdóttur, f. 1959.
6) Ragnar, f. 6. júní 1955, kvæntur
Þórdísi P. Ingimarsdóttur, f. 30.
sept. 1954. Dætur þeirra em: Bettý,
f. 18. okt. 1979, gift Einari Þór
Hjaltasyni, f. 17. júní 1977, sonur
þeirra er Ragnar Dagur, f. 30. nóv.
2001; Erla Ragnheiður, f. 29. des.
1981. Áður átti Þórdís Róbert Ótt-
arsson, f. 17. des. 1972, kvæntur
Selmu Barðdal, f. 18. ágúst 1974,
böm Linda Þórdís, f. 4. mars 1998;
og Reynir Bjarkan, f. 2. okt. 2004.
Ragnar og Viktoría skfldu 1962.
Sambýliskona Ragnars í sjö ár var
Alla Á. Alexandersdóttir. Hjá þeim
bjó dóttir Ollu, María Ragnarsdótt-
ir.
Ragnar hóf starfsferil sinn sem
sjómaður í Eyjum auk þess að
stunda landbúnaðarstörf í heima-
högum. Hann hóf búskap á
Skeggjastöðum í Mosfellssveit 1952
og síðar í Þverárkoti í sömu sveit.
Þá bjó Ragnar í þrjú ár á Þórodds-
stöðum í Miðneshreppi. Árið 1962
flutti fjölskyldan í Kópavog en þar
vann hann hin ýmsu störf, m.a. hjá
Kópavogsbæ þar til starfsdögum
hans lauk.
Utför Ragnars verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
*
Tengdafaðir minn Ragnar Guð-
jónsson er fallinn frá eftir langa bar-
áttu við erfið veikindi.
Eg man þegar ég sá hann fyrst, eft-
ir að ég og yngsti sonur hans felldum
hugi saman fyrir 27 árum.
Ragnar var virðulegur og alltaf
mikil reisn yfir honum og ekki voru
lætin í kringum hann, rólegur og aldr-
ei heyrði ég hann hallmæla neinum og
sagði ekki meira en hann þurfti.
Þegar fjölskyldan flutti til Reykja-
víkur keyptum við saman húsnæði og
bjó hann hjá okkur í Bakkaseli 8 og
hafði íbúð fyrir sig í kjallaranum. Þar
leið honum mjög vel og var gott að
vita af honum og leita til hans þegar á
þurfti að halda því ég var mikið ein
heima með bömin meðan eiginmaður
minn var til sjós. Aldrei bar skugga á
sambúð okkar og gott var að koma
niður og spjalla um daginn og veginn
og ég tala nú ekki um þann „gula“
(Brósa) sem var ætíð boðinn velkom-
inn;
Árið 2002 fór Ragnar í uppskurð og
kom ekki aftur heim og urðu það hon-
um mildl vonbrigði. Hann var bund-
inn við hjólastól upp frá því og náði
sér aldrei.
Eitt áhugamál hafði hann og það
var að horfa á fótbolta og þá gat mað-
ur ekki talað við hann og alls ekki ef
liðið hans var að spila, en hann hélt
alla tíð með Arsenal.
Eg þakka þér fyrir samfylgdina og
ég veit að þér líður betur núna því
mætari manni hef ég ekki kynnst og
minninguna um þig mun ég geyma í
hjarta mínu.
Ég vil þakka Öllu og Maríu fyrir
þeirra yndislegheit og var hjálp
þeirra ómetanleg og einnig þakka ég
starfsfólki Sóltúns fyrir góða að-
hlynningu.
Elsku Guðjón, Emil, Sigrún, Katr-
ín, Sólrún og Ragnar, guð geymi ykk-
ur öll og fjölskyldur ykkar. Hvíl í friði.
Deyrfé,
deyjafrændur,
deyrsjálfuriðsama;
enorðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(ÚrHávamálum.)
Þórdís Ingimarsdóttir.
Elskulegur afi okkar er horfinn á
braut eftir þrálát veikindi. Hann
barðist hetjulega en á endanum varð
þessi barátta honum ofviða. Þegar við
systkinin settumst niður og fórum að
hugsa til baka um allar minningar
okkar um afa kemur margt upp í hug-
ann. Afi var frekar rólegur og lét lítið
á sér bera. Þegar við bjuggum á
Siglufirði bjó Raggi afi í miðbæ
Reykjavíkur og við vorum oft hjá hon-
um þegar við kíktum í bæinn. Hann
var .alltaf hlýr og góður. Hann bjó fyr-
ir neðan okkur í Bakkaselinu í 16 ár
eða frá því að við fluttum til Reykja-
víkur. Það var alltaf ákveðið öryggi
fyrir okkur krakkana að vita af hon-
um þama niðri og ósjaldan kom það
fyrir að við leituðum til hans þegar við
vorum læst úti. Hann tók alltaf vel á
móti okkur og var alltaf tilbúinn til að
rétta okkur hjálparhönd. Það kom
ósjaldan fyrh' að við fórum niður til
afa til að sælq'a þann gula en þeir voru
góðir vinir. Afi lét kettinum meira að
segja eftir húsbóndastóhnn og hann M
var mjög sáttur við þann félagsskap
sem hann hafði af honum. Það er gott
til þess að hugsa að afí og Brósi hafa
nú hist enn á ný á betri stað.
Afi hafði alla tíð mikinn áhuga á fót-
bolta og var harður stuðningsmaður
Arsenal. Hann fylgdist mikið með fót-
bolta og horfði á alla leikina í sjón-
varpinu ef hann mögulega gat. Annað
efni sem hann horfði mikið á og ekki
mátti trufla þegar það var sýnt var
Leiðarljós. Hann missti ekki úr þátt
og fannst ákaflega gaman að því að
fylgjast með þeim þáttum.
Elsku afi, við kveðjum þig héma og
það er gott til þess að hugsa að þú sért
kominn á betri stað og þér líði betur.
Við söknum þín mikið og hugsum
mikið til þín.
Við sendum bömum hans afa og
íjölskyldum þeirra okkar samúðar-
kveðjur.
Róbert, Bettý og Erla.
FANNEY
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Fanney Halldórs-
dóttir fæddist á
Tjarnarlandi á Skaga
hinn 3. mars 1917.
Hún lést á Sjúkrahús-
inu á Blönduósi 21.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Hlíf Sveinsdóttir, d. 3.
aprfl 1926, og Halldór
Jónas Guðmundsson,
d. 3. febrúar 1981.
Systkini Fanneyjar
eru Heiðbjört Lilja, f.
1918, Svanlaug Anna,
f. 1920, og Magnús, f.
1923, sem er látinn.
Fanney giftist 14. júlí 1936 Frið-
geiri Ágúst Eiríkssyni ffá Sviðn-
ingi á Skaga, f. 4. ágúst 1904, d. 17.
maí 1985. Foreldrar hans voru
Monika Guðnadóttir, f. 1. júlí 1865,
d. 29. október 1947, frá Víðivöllum
í Staðardal í Strandasýslu, og Ei-
ríkur Eiríksson, f. 1. maí 1867, d.
15. mars 1943, bóndi á Sviðningi á
Síminn hringir snemma morguns,
á hinum enda línunnar er pabbi.
Hann segir mér að amma sé dáin.
Skaga. Börn Fann-
eyjar og Friðgeirs
eru: 1) Alda Dag-
björt, f. 21. október
1936, maki Sigurður
Pálsson, f. 20. júlí
1925. Þau búa á
Blönduósi og eiga
fjórar dætur, sjö
bai-nabörn og tvö
bamabamabörn. 2)
Ásdís Hlíf, f. 26. nóv-
ember 1937, maki
Jónas Bjarnason, f. 4.
mars 1932. Þau búa á
Blönduósi og eiga
þrjá syni og sex
barnabörn. 3) Ágúst Fannberg, f.
27. ágúst 1941, maki Gíslína Torfa-
dóttir, f. 8. júní 1937. Þau búa í
Garðinum og eiga tvo syni, sex
barnaböm og fimm barnabarna-
börn.
Útför Fanneyjar verður gerð frá
Hofskirkju í Skagabyggð í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Þó vitað hafi verið að hverju stefndi
hjá ömmu síðustu dagana, þá er
sársaukinn og söknuðurinn mikill
þegar fregnin kemur, dauðinn er
svo fjarlægur í hugsun, hann bara
kemur og skilur eftir sig skörð.
Amma var kjarnakona sem vílaði
ekki hlutina fyrir sér, hún tók því
sem að höndum bar. Hún var mikill
náttúruunnandi, hafði gaman af
dýi'um og þá gladdi það hana mjög
að sjá fólk á fallegum hestum. Hún
lét sér fátt mannlegt óviðkomandi,
hafði skoðanir á hlutunum og var
ákaflega gestrisin. Hún var ljóðelsk
og hafði gaman af tónlist enda mik-
ið um músik á heimili hennar en afi
lék á harmoniku. Er afi féll frá hélt
hún áfram búsetu á Sviðningi og
vildi dvelja eins lengi og heilsan
leyfði í sveitinni sinni sem hún unni
mjög. Seinna fluttist hún hingað inn
á Blönduós.
Að alast upp í návist þessarar
duglegu konu er eitthvað sem ég
mun búa að alla mína ævi, hún var
svo gefandi og hafði gaman af að
miðla til mín af þekkingu og
reynslu. Okkur krökkunum þótti
ósköp gott að koma í eldhúsið til
ömmu eftir að hafa verið að leik eða
vinnu við hin ýmsu störf sem til
féllu á heimilinu og næla okkur í
kleinur, flatbrauð eða eitthvað í
gogginn, en amma var alltaf með
áhyggjur af hvort við krakkamir
værum svöng og oft lumaði hún á
einhverju góðgæti handa okkur.
Það var gaman að heimsækja hana.
Við áttum mörg sameiginleg áhuga-
mál, t.d. landið okkar, gátum setið
tímunum saman og skoðað ljós-
myndir sem ég hafði tekið á ferða-
lögum, eins bjó hún yfir miklum
fróðleik um mannlífið áður fyrr og
þá sérstaklega um byggðina á
Skaganum, sinni heimabyggð.
Hún var Lindu minni ákaflega
góð og hlý, fylgdist með hvernig
henni gekk í því sem hún tók að sér.
Elsku amma, það eru svo margar
minningar sem ég geymi um þig í
hjarta mínu um aldur og ævi. Ég
veit að vel hefur verið tekið á móti
þér af þeim ástvinum sem á undan
voru gengnir.
Við Linda kveðjum þig með sökn-
uð í hjarta og mikla ást.
Guðný.
Elsku amma, nú ertu komin
þangað sem þú vildir vera horfin til
fyrir nokkru, en það var til hans
afa. Margs er að minnast frá æsku-
árum okkar á Sviðningi þar sem við
systur ásamt foreldrum okkar, þér
og afa, bjuggum þar sem oft var
þröng á þingi og mikill gleðskapur.
Þú varst alltaf dugleg að segja okk-
ur sögur á kvöldin áður en við sofn-
uðum og alltaf hugsaðir þú um það
að við værum ekki svangar og vel
það.
Seinni árin þegap við Icpinum í
heimsókn á sumrin til þín á Sviðn-
ing var ýmislegt gert sér til gam-
ans, eins og að fara í Kálfsham-
arsvíkina og grillað, á meðan þuldir
þú upp bæjarnöfn og ábúendur
þeirra sem allir eru löngu horfnir úr
Víkinni, og einnig fengum við að
heyra margar vísur sem þú hafðir
gert um dagana.
Þú dáðir músík og söng og hafðir m
mikið dálæti af textunum hans
Bubba Morthens sem þér fannst
segja svo margt eins og til dæmis
þessar línur og látum þær hér
fylgja með:
Þar sem englamir syngja sefur þú,
sefúr í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú,
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Við systurnar þökkum þér allar
samverustundirnar og vonum að M
þér eigi eftir að líða vel á nýja
staðnum.
Guðbjörg, Gerður Eyrún
og Heiðdís Björk.
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is