Morgunblaðið - 01.07.2005, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 1. JÚLÍ 2005
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KNÚTUR GÍSLIFRIÐRIK
KRISTJANSSON
+ Knútur Gísli
Friðrik Krist-
jánsson, húsasmíða-
meistari, fæddist á
Þingeyri við Dýra-
fjörð 13. júlí 1926.
Hann andaðist á Sól-
vangi í Hafnarfirði
miðvikudaginn 22.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Kristján Guð-
mundur Tómasson
trésmiður frá Þing-
eyri, f. 30.9. 1881 í
Árbæ við Arnarfjörð,
d. 2.6. 1968, og Jóna
Þuríður Bjarnadóttir, f. 22.10.
1891, frá Svalbarða við Arnar-
fjörð, d. 7.8. 1975. Foreldrar
Kristjáns voru Tómas Högni Ei-
ríksson, bóndi í Árbæ við Arn-
arfjörð, f. 22.11. 1838, d. 14.10.
1910, og Ingibjörg Jónsdóttir, f.
20.12. 1849, d. 4.8. 1910. Foreldr-
ar Jónu voru Bjarni Bjarnason,
bóndi og vinnumaður, Isafjarðar-
sýslu, f. 22.7. 1855, d. 2.5. 1933,
og Guðbjörg Kristín Guðmunds-
dóttir, f. 27.8. 1983, d. 4.8. 1928.
Knútur var yngstur
fimm systkina en hin
eru: Ingibjörg Krist-
jana, f. 21.6. 1913, d.
1.1. 2004; Knútur
Adolf, f. 26.7. 1916,
d. 2.5. 1925; Sigur-
rós, f. 7.6. 1918 og
býr í Hafnarfirði; og
Ólöf Petrína, f. 14.4.
1921, d. 26.4. 1984.
Knútur var kvænt-
ur Huldu Kristjáns-
dóttur, húsmóður, f.
24. 12. 1926 frá
Heimabæ á Hvallátr-
um í Rauðasands-
hreppi. Knútur og Hulda eignuð-
ust fjögur börn. Þau eru: 1)
Guðrún Jóna, hársnyrtir og skrif-
stofumaður, f. 31.8. 1946, maður
hennar er Rúnar Sigursteinsson,
húsasmiður, f. 14.6. 1946. Börn
þeirra eru: a) Knútur, f. 20.12.
1966. Kona hans er Ragnhildur
Linda Wessman, f. 23.7. 1966, b)
Aðalsteinn, f. 27.4. 1981. 2)
Ágúst, byggingatæknifræðingur,
f. 16.12. 1947, ókvæntur og barn-
laus. 3) Kristján, byggingatækni-
fræðingur, f. 6.1. 1954, kona hans
er Gréta Benediktsdóttir, tækni-
teiknari, f. 2.12. 1958. Börn Krist-
jáns og Grétu eru: a) Benedikt
Bjarni, f. 6.4. 1982, b) Knútur, f.
30.3. 1984, c) Marteinn, 7.12.
1987, d) Kristján Tómas, 28.6.
1989, e) Hjörtur Ágúst, f. 15.2.
1993. 4) Sigrún Edda, skólaritari,
f. 24.9. 1955, maður hennar er
Janus Friðrik Guðlaugsson,
íþróttafræðingur og kennari, f.
7.10. 1955. Börn Sigrúnar Eddu
og Janusar eru: a) Lára, f. 3.7.
1974, í sambúð með Haraldi Guð-
jónssyni, f. 19.5. 1974, dóttir
þeirra er Helena Ingibjörg, f.
17.6. 2004, b) Daði, f. 20.11. 1984,
c) Andri, f. 27.6. 1986.
Knútur lauk námi í húsasmíði
árið 1949 og meistararéttindum
árið 1953. Fljótlega eftir að hann
lauk meistararéttindum starfaði
hann sjálfstætt, lengst af við fyr-
irtæki sem hann stofnaði ásamt
Steingrími Benediktssyni, Knútur
og Steingrímur h/f.
Utför Knúts verður gerð frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Það var bjart yfír miðvikudegin-
um 22. júní. Varla sást skýhnoðri á
himni og mannfólkið og gróður jarð-
ar baðaði sig í geislum sólar þennan
júnídag. Á þessum fallega degi
kvaddi tengdafaðir minn þennan
heim og hélt á vit nýrra ævintýra.
Langt og farsælt ævistarf var á
enda, ævistarf sem hann og fjöl-
skylda hans má vera einstaklega
stolt af.
Knútur var einstökum mannkost-
um búinn. Þrátt fyrir að vera mikill
athafnamaður og leiðtogi í eigin
byggingafyrirtæki lengstan hluta
ævi sinnar hafði hann til að bera ein-
staka hógværð og góðmennsku.
Þessi útgeislun hógværðar og hlýju
leiddi til þess að öllum leið vel í ná-
vist hans, hvort heldur sem var í
vinnu í fyrirtæki hans eða á góðum
stundum meðal fjölskyldu og vina.
Barnabörnin kunnu sérstaklega að
meta návist hans og einlægni. En
það voru ekki aðeins bömin sem
hændust að honum heldur voru þeir
margir smiðirnir sem fengu hjá hon-
um eldskírn sína, rétt handbragð og
verklagni.
Knútur lærði til smiðs hjá at-
hafnamanninum og frumkvöðlinum
Jóhannesi Reykdal í Hafnarfírði.
t
Elskulegur eiginmaður minn og faðir,
KARL JÓHANN KARLSSON,
Kleppsvegi 144,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 29. júní.
Útförin verður auglýst síðar.
Kristín Sighvatsdóttir,
Karl Örn Karlsson,
María Karlsdóttir
Sighvatur Karlsson.
t
HANNES ÞORSTEINSSON
fyrrum stórkaupmaður
frá Eyjólfsstöðum í Vatnsdal,
Austur-Húnavatnssýslu,
lést 21. júní sl.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda vináttu.
Jóhanna Thorlacíus,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÓLÖF AUÐUR ERLINGSDÓTTIR,
Eikjuvogi 1,
Reykjavík,
(áður Álfabyggð 18, Akureyri),
lést á Landakotsspítala mánudaginn 27. júní.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 6. júlí nk. kl. 13.00.
Ingvar Gislason,
Fanny Ingvarsdóttir,
Erlingur Páll Ingvarsson, Alda Sigmundsdóttir,
Gísli Ingvarsson, Ásthildur Magnúsdóttir,
Sigríður Ingvarsdóttir,
Auður Inga Ingvarsdóttir, Ingólfur Björnsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Hann hóf störf hjá Jóhannesi árið
1944 og starfaði þar um 11 ára skeið.
Árið 1953 lauk hann meistararétt-
indum í húsasmíði. Þrátt fyrir að ein-
stakar smiðshendur fóður hans hafí
örugglega haft sín áhrif á hann er
hann valdi sér ævistarf má ef til vill
færa að því líkur að athafnamaður-
inn Jóhannes Reykdal hafi haft tölu-
verð áhrif á seinni tíma atorku Knúts
og frumkvæði í starfí. Hjá Jóhannesi
Reykdal líkaði honum einstaklega
vel og ræddi oft um tíma sinn þar, en
þar var hann aufúsugestur eftir að
hann var farinn að vinna sjálfstætt.
Á sjöunda áratugnum stofnaði
Knútur ásamt Steingrími Bene-
diktssyni fyrirtækið Knútur og
Steingrímur h/f. Þeir höfðu fyrst
unnið sem undiiTerktakar við upp-
byggingu í Straumsvík, fyrst hjá
sænska fyrirtækinu Siab og síðan
hjá þýsku fyrirtæki við stækkun á
kerskála 1. Það er því óhætt að segja
að Knútur hafí ekki ráðist á garðinn
þar sem hann var lægstur. Hann var
óhræddur, eins og í eigin lífi, að
leggja grunn að góðu verki. Hann
var því þátttakandi í að leggja gi'unn
að stóriðju á Islandi þegar til fyr-
irtækis hans var leitað um að reisa
undirstöður undir kerskála 2 í
Straumsvík vestan við Hafnarfjörð á
seinni hluta sjöunda áratugarins.
Þegar þeim uppbyggingu lauk
byggði fyrirtækið fjölda íbúðar- og
fjölbýlishúsa í Hafnarfirði, sér í lagi í
Norðurbænum. Voru þeir eftirsóttir
byggingaverktakar þar sem af þeim
fór einstaklega gott orð og góð verk-
lagni.
Eg kjmntist ungur verðandi
tengdafóður mínum, Knúti Krist-
jánssyni, sem þá bjó að Amarhrauni
23 í Hafnarfirði ásamt Huldu konu
sinni. Það var ekki aðeins mikið
gæfuspor að verða á vegi Knúts og
Huldu er ég kynntist Sigrúnu Eddu,
yngstu dóttur þeirra hjóna, heldur
voru það forréttindi sem seint
gleymast eða fullþakkað verður fyr-
ir. Knútur var mikill íjölskyldumað-
ur sem hafði örugglega verið inn-
prentað í æsku að sælla væri að gefa
en að þiggja. Það voru ekki aðeins
böm hans sem fengu að njóta gjafa
og góðvildar hans og Huldu, eftirlif-
andi konu hans, heldur einnig
tengdasynir og tengdadóttir ásamt
barnabörnum og langafabarni. Elsta
dóttir okkar Sigrúnar, Lára, naut
þeirra forréttinda að búa hjá afa sín-
um og ömmu um tveggja ára skeið.
Eru ófáar minningarnar sem hún á
frá þeim tíma. Veit ég að hið sama á
við um önnur barnabörn hans. Öll
nutu þau einstakrar hlýju við nær-
veru hans og munu sakna afa síns.
Það var einstakt hve vel hann náði að
gefa öllum jafnt af sínum andlegu
gjöfum að ekki sé nú talað um aðrar
gjafir'. Hann á ef til vill stóran þátt í
því að á milli barnabarnanna ríkir
einstök vinátta og samheldni.
Knútur var mikill fjölskyldumað-
ur. Hann naut þess að vera í faðmi
fjölskyldunnar, hvort heldur sem var
á Arnarhrauni 23 þar sem hann
reisti sér hús og bjó lengstan hluta
ævi sinnar eða í sumarhúsi sínu við
Þingvallavatn. Þar byggði hann sér
sælureit sem hann nefndi Látrasel.
Þar undi hann sér einstaklega vel og
naut þess að dveljast við Þingvalla-
vatn, hvort heldur sem það var við
smíðar, uppbyggingu, viðhald eða í
faðmi fjölskyldunnar. Hann naut
þess einnig að fylgja konu sinni vest-
ur að Hvallátrum. Þar áttu þau ann-
an sælureit sem reglulega var heim-
sóttur á sumrin þótt um langan veg
væri að fara. Við vestasta tanga Evr-
ópu sá hann um ásamt systkinum
konu sinnar að koma upp sumarhúsi
við fæðingarstað konu sinnar. Knúti
þótti einnig gaman að ferðast. Þau ár
er við Sigrún bjuggum erlendis,
bæði í Þýskalandi, Sviss eða Dan-
mörku, fengum við að njóta samveru
hans og nálægðar. Þau töldu það
ekki eftir sér að sækja okkur eða
barnabörnin heim og sýndi það vel
hve mikill fjölskyldumaður hann var.
Knútur var sívinnandi meðan
starfsþrek hans dugði til. Hann var
farsæll í starfi og vel liðinn. Hann
rak ekki aðeins fyrirtæki sitt af
myndarbrag heldur var atorkusam-
ur við að aðstoða börn sín við að
koma sér þaki yfir höfuðið. Naut ég
þar ómetanlegrar aðstoðar sem seint
verður fullþökkuð. Knútur var ekki
aðeins laginn við uppbyggingu húsa.
Hann var völundarsmiður á innan-
hússmuni af ýmsum toga. Hann var
einstakur verkmaður. Það voru hon-
um því ef til vill mikil vonbrigði er
hann greindist með parkinsonveiki
örfáum árum eftir að hann ákvað að
hætta að vinna. Hef ég trú á að hann
hafi ætlað að helga sig fínni smíðum
og ýmsum tómstundum á seinni
hluta æviskeiðsins. Hann var þó
ávallt boðinn og búinn að segja okk-
ur til og hafði skoðanir á því hvernig
vinna ætti viðinn. Hann lagði línurn-
ar þar til yfir lauk. Hann var mátt-
arstólpi í umhverfi sínu. Nú er það
okkar að halda áfram dagsverki
hans og sjá til þess að handbragðið,
natnin og gjafmildin fái áfram notið
sín í jafn ríkum mæli.
Það var örugglega stór stund er
Dýrfirðingurinn kynntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Huldu Kristjáns-
dóttur frá Hvallátrum í Rauðasands-
hreppi. Samrýndari hjón er varla
hægt að hugsa sér. Knútur var
gæfumaður, átti einstaka konu og
börn sem mynda samheldna íjöl-
skyldu, sem syrgja föður sinn, sakna
verka hans og nærveru. Þar sem
hans nýtur ekki lengur við mun
hugsunin um hann, minningarnar og
dýrfirska glettnin ylja okkur um
hjartarætur. Hugljúfan tengdaföður
kveð ég með söknuði en um leið
miklu þakklæti og virðingu fyrir allt
það sem hann hefur skilið eftir.
Þú hneigðir þínu höfði Ijóst,
herra, þá þú á krossi dóst.
Með því bentir þú mér það sinn
að minnast jafnan á dauða þinn.
Eins, þá ég dey, skulu augun mín
upp líta, drottinn sæll, til þín.
(45. Passíusálmur, 14.)
Bið ég góðan Guð að styrkja
Huldu og börn þeirra, barnabörn,
langafabarn og fjölskyldur. Blessuð
sé minning Knúts Kristjánssonar.
Janus Guðlaugsson.
Látinn er mágur okkar Knútur
Kristjánsson eftir langvarandi veik-
indi.
Knútur og Hulda systir okkar
stofnuðu heimili ung að árum. Hulda
kom hingað suður vestan frá Hval-
látrum árið 1945 og fljótlega lágu
leiðir þeiiTa Knúts saman. Hjóna-
band Huldu og Knúts var farsælt,
þau voru afar samhent, hljóðlát og
höfðu góða nærveru.
Hulda var fyrst af okkur systk-
inunum til að stofna heimili á höf-
uðborgarsvæðinu og það var því
ómetanlegt fyrir okkur hin að eiga
athvarf hjá henni og Knúti. Við vor-
um alltaf velkomin í heimsókn eða til
dvalar hvort sem það var í litla hús-
inu á Strandgötunni eða eftir að þau
fluttust í rýmra húsnæði. Við viljum
einnig minnast foreldra Knúts,
þeirra Jónu og Kristjáns, sem
bjuggu á heimilinu. Þau voru okkur
einkar góð og tóku okkur sem við
værum þeirra eigin börn.
Þegar við systkinin reistum okkur
sumarhús á æskuheimili okkar á
Heimabæ á Hvallátrum var það
Knútur sem sá um framkvæmdir við
smíði hússins. Það gerði hann af
sömu fagmennsku og vandvirkni er
einkenndi öll hans störf.
Knútur var einstakt prúðmenni,
vildi öllum gott gera, sagði aldrei
styggðaryrði um eða við nokkum
mann.
Við vottum Huldu systur okkar,
Jónu, Gústa, Kristjáni og Sigrúnu
ásamt fjölskyldum þeirra svo og öðr-
um ættingjum dýpstu samúð okkar.
Systkinin frá Heimabæ.
Elsku afi minn. Það er erfitt að
trúa því að þú sért farinn. Eg sakna
þín svo mikið. Eg er búin að kíkja inn
hjá ömmu í nokkur skipti eftir að þú
kvaddir okkur. Það er svo skritið en
mér hefur alltaf fundist eins og ég sé
að fara í heimsókn til ykkar beggja,
bæði þín og ömmu. Þetta er skrítin
tilfinning þar sem ég finn svo vel fyr-
ir nærveru þinni á Arnarhrauninu.
Þú ert á staðnum, fylgist með, pass-
ar upp á ömmu og veitir henni styrk
til að sigrast á sorginni. Þið voruð
alltaf svo sæt saman, fyrirmyndar-
hjón sem sniðin voru hvort fyrir ann-
að.
Elsku afi, mér þótti svo vænt um
þig. Þú varst draumaafi, svo um-
hyggjusamur, ljúfur og góður og al-
veg einstaklega gjafmildur. Þú vildir
allt fyrir alla gera. Þú gafst svo mik-
ið af þér og skildir eftir svo margar
góðar minningar í hjarta mínu og
örugglega öllum öðrum. Þær eru
margar samverustundirnar okkar
saman. Eg man vel þegar ég bjó með
mömmu og pabba úti í Þýskalandi og
Sviss og þú og amma reynduð að
koma eins oft og hægt var í heim-
sókn. Það var svo gaman að fá ykk-
ur. Svo á sumrin og jólunum þegar
við komum til íslands í frí, þá gistum
við alltaf hjá ykkur. Það var mjög
notalegt og þið dekruðuð svo við
okkur.
Þið amma voruð mjög dugleg að
ferðast til útlanda. Síðasta ferðin þín
til útlanda var til Mallorca sumaiið
2003 þegar stórfjölskyldan fór sam-
an út, þar á meðal öll barnabörnin
ykkar ömmu. Það er alveg ógleym-
anleg ferð. Þessi fjölskylda er nátt-
úrlega alveg einstök, hún er svo
samheldin. Það er nokkuð sem þið
amma hafið lagt grunninn að, að
hafa fjölskylduna ávallt í fyrirrúmi -
veganesti sem við búum að alla ævi.
Þær voru líka margar fjölskyldu-
ferðirnar í sumarbústaðinn við Þing-
vallavatn. Bústaðinn sem þú byggð-
ir, svo flottur og vandaður. Þú varst
náttúrlega alveg einstaklega hand-
laginn enda húsasmíðameistari með
meiru. En þrátt fyrir velgengnina
varstu alveg einstaklega hógvær.
Það voru alltaf allir aðrir sem voru
duglegir þegai' maður var að reyna
að hrósa þér. Þú vísaðir hrósinu allt-
af eitthvað annað.
Eg gleymi því ekki þegar ég kom í
heimsókn til ykkar fyrir jólin 2003.
Eg og Halli ætluðum að dvelja þau
jól og áramót í Þýskalandi, hjá syst-
ur Halla og unnusta. Eg kom við hjá
ykkur til að kveðja og óska ykkur
gleðilegi-ar hátíðar. Ég kom beint úr
vinnunni, dálítið þreytt eftir langan
vinnudag. Var að ganga frá öllum
málum áður en ég færi í fríið. Þá
sagðir þú við mig: „Var hún ekki
dugleg að hjálpa þér? Ég spurði:
Hver? Þá verður þér litið á magann á
mér. Ég var nefnilega ólétt, komin
tæpa 4 mánuði á leið. Síðan segi ég,
jú, hún var dugleg að hjálpa mér. Afi
var sko með það á hreinu að ég gengi
með stelpu. Sá eini fyrir utan mig
sem hélt því fram. Allir aðrir sögðu
að ég gengi með strák. Þann 17. júní
2004 kom hún svo í heiminn, prins-
essan þín, fyrsta langafabamið þitt.
Ég er svo þakklát fyrir það að þið
hafið fengið að kynnast hvort öðru.
Ég mun sjá til þess að segja henni
margar góðar sögur af Knúti lang-
afa.
Elsku afi, það tekur mig sárt að
þurfa að kveðja þig. Við skulum
passa vel upp á ömmu. Ég veit að nú
líður þér vel. Guð geymi þig.
Þín dótturdóttir,
Lára.