Úrval - 01.04.1976, Blaðsíða 18

16
ÚRVAL
tvo áratugi. Hann hefur hreint
sakavottorð, en braut blað í sögu
læknavísindanna með því að verða
fyrsti XYY maðurinn, sem uppgötv-
aðist. Það var fyrir uml5 árum, Sú
uppgötvun varð fyrir tilviljun, eins
og svo margar aðrar, í sambandi við
læknisrannsókn, sem garð var í allt
öðm augnamiði.
Kannski munið þið eftir hávaðan-
um um XYY manninn fyrir nokkr-
um ámm. Áhuginn á áhrifum af-
brigðilegra litninga á mannlega
hegðun hófst fyrir um tíu ámm, með
skýrslu Patriciu Jacobs og starfsfélaga
hennar í virta, breska tímaritinu
Nature. í skýrslunni sagði, að 3,5%
„sálsjúkra karlkyns sjúklinga með
hættulega árásar- eða glæpahneigð”
á ákveðinni skoskri stofnun væm með
einum Y litningi of margt.
Enginn vissi fyrir víst, hve tíður
þessi afþrigðileiki var meðal almenn-
ings, en það má telja fullvíst, að það
var langt innan við 3,5%. Þetta
virtist benda á einhver tengsli milli
afbrigðilegra litninga og líkinaanna
til að lenda á stofnun á borð við þá
skosku, og nokkrar óvarkárar sálir
(sumir þeirra blaðamenn, en sömu-
leiðis virtir vísindamenn) blésu þetta
út.
, ,Hjá sumum getur ofbeldishneigð
verið meðfædd — ef til vill verður
hún rakin til þess, sem kallað er Y
litningur,” sagði vísindamaðurinn
M. A. Telfer, sem var að gera því
skóna, að Richard Speck (sem þá var
mjög í fréttum fyrir hroðalegt morð á
átján hjúkrunarnemun í Chicago)
væri líklega XYY maður. Kvitturinn
um afbrigðileik Specks að þessu leyti
er enn við góða heilsu þrátt fyrir að
því var afneitað þegar mál hans var á
dagskrá, og þrátt fyrir að vísinda-
mennirnir, sem rannsökuðu Speck,
lýstu því yfir að hann hefði eðlilega
litninga og birtu meira að segja mynd
af þeim.
Ef til vill er ein ástæðan til lífseiglu
kjaftasögu af þessu tagi sú, að
verjendur glæpamanna voru fljótir
að beita upplýsingum um afbrigði-
lega litninga í varnaskyni fyrir skjól-
stæðinga sína. Tveimur árum eftir að
skýrslan birtist í Nature, voru sönn-
unargögn um að sakborningar væm
XYY menn lögð fram í tveimur
morðmálum, öðru í Frakklandi en
hinu í Ástralíu, líklega til að reyna að
sanna, að sakborningarnir gætu ekki
talist ábyrgir gerða sinna.
Franski sakborningurinn var sak-
felldur, en fékk mildaðan dóm.
Ástralski sakborningurinn var sýkn-
aður sem geðsjúkur, þótt sterk
sönnunargögn um óeðlilegar heila-
sveiflur, flogaveiki og önnur geðsýk-
iseinkenni kunni að hafa vegið þar
þyngra á metum en afbrigðilegir
litningar hans. Millard hinn banda-
ríski var einnig sakfelldur, en dómar-
inn hafði líka kveðið upp þann úr-
skurð, að ekki skyldi tekið tillit til
þess, að hann væri XYY maður.
Hver er sannleikurinn um XYY
manninn? Hvað veldur þeim af-