Úrval - 01.04.1976, Blaðsíða 36

34
ÚRVAL
irferð t prenti, sem slíkt yfirlit kallar
á, eru að mínu viti of miklir
annmarkar á gerð efnisyfirlits til þess
að það geti svarað kostnaði.
Hins vegar er létt verk og löður-
mannlegt að geta þess í síðasta hefti
hvers árgangs, hve mörg hefti hafa
komið út það árið, og ég skal reyna
að minnast þess. Aftur á móti vil ég
benda á, að síðan ég tók að fylgjast að
ráði með Urvali hefur þess held ég
alltaf verið getið, fyrir hvaða mánuð
heftið er, og eftveimur heftum hefur
verið slengt saman, eins og til dœmis
kom fyrir á síðasta ári, eru báðir þeir
mánuðir nefndir á kápu. Þannig eiga
menn ekki að þurfa að vera í vafa
um, hvort þeir hafa alheimt.
Ritstj.
Ágæti ritstjóri,
kærar þakkir fyrir Úrval. Alltaf er
eitthvað í hverju hefti, sem mér
finnst athyglisvert. Sérlega hafði ég
gaman af bókinni í janúarheftinu,
„Þegar himinninn rigndi eldi.” I
febrúarhefti las ég með mikilli
athygli „Barátta á norðurhjara. ” Það
eru svona greinar, sem opna augu
manns fyrir erfiðleikum, sem maður
leiðir ekki hugann að, þegar verkinu
er lokið. Mér fannst greinin mjög
fróðleg.
Mig minnir, að í ritstjórnargrein
hafi verið beðið um ábendingar um
efnisval. Og þá langar mig að spyrja,
er ekki hægt að fá meira af innlendu
efni? Og hefur Úrval ekki áhuga á
dulrænum sögum og frásögnum af
dulrænni reynslu fólks? Áður en ég
lýk þessu bréfi vii ég svo þakka fyrir
þáttinn „Börnin okkar” og vona að
þið getið fyllt hann sem oftast.
Kærar kveðjur
Ragnheiður Sigurðardóttir
Hafnarfirði.
Innlent efni höfum við fengið
alltaf við og við, en það takmarkast
meðal annars af því hve mikið við
komumst til að lesa. lnnlend grein,
sem tekin er upp í Urval, þarf meðal
annars að vera þeim eiginleikum
búinn, að hún sé í fullu gildi í tvo
eðaþrjá mánuði að minnsta kosti, að
hún sé ekki of löng, og að henni fylgi
ekki töflur eða viðamikil línurit til
skýrtngar. Og satt best að segja er
mikið af því efni, sem birtist í
fjölmiðlum okkar, því miður svo
tengt dœgurmálum hvers tíma, að
framboð ágreinum við hcefi Urvals er
ekki ýkja mikið.
Jú, vissulega höfum við áhuga á
dulrœnum sögum og sögum af
dulrænni reynslu, eins og aðrir
íslendingar. Ef lesendur Úrvals hafa
frá einhverju slíku að segja, væri
gaman að sjá frásagnir af því. En það
er ekki víst að við bíðum eftir því —
kannski að eitthvað dulrænt verði
strax í næsta hefti.
Ritstj.
Urval þakkar fyrir bréfin og hvetur
lesendur sína til að stinga niður
penna. Utanáskriftin er Úrval, póst-
hólf533, Reykjavík.