Úrval - 01.04.1976, Blaðsíða 50

48
URVAL
hún vissi ekki enn, hvort þessi
breyting væri til frambúðar.
Þau töluðu og dottuðu til skiptis
alla nóttina. Um morguninn var
Randal heimilislæknir þdrra beðinn
um að koma. Gene brosti til hans og
spurði: „Hvað gerðirðu eiginlega
við hausinn á mér?” __
Læknirinn starði á þennan sjúkling
sinn. Hann hafði aldrei orðið fyrir
svipaðri reynslu í þá þrjá áratugi, sem
hann hafði verið starfandi sem
læknir. Hvorki hann né þeir sérfræð-
ingar, sem leitað var til siðar, gátu
gefið nokkra skýringu á ástæðu þess,
að Gene hafði skyndilega vaknað til
lífsins aftur.
„Mamma segir, að þú hafir tekið
úr mér gallblöðruna,” hélt Gene
áfram brosandi. ,,Það hefði kannski
ekki verið svo vitlaust að taka hana
fyrir 8 árum, fremur en að bíða með
það.”
Randal læknir var svo lamaður af
undrun, að hann hafði ekki rænu á
því að gera að gamni sínu við Gene.
Gene var reiðubúinn að halda
heim, eftir að hann hafði dvalið 9
daga til viðbótarí sjúkrahúsinu. Hann
faðmaði foreldra sína að sér og sagði:
,,Ég get gert mér í hugarlund, hvað
þið hafið orðið að leggja á ykkur mín
vegna. En nú er þessi martröð á enda.
Þið þurfið ekki að vorkenna mér
lengur. ”
I ágúst í fyrra var Gene rannsakað-
ur nákvæmlega af sérfræðingum við
Heilsuvísindamiðstöð Texasháskóla.
Greind hans reyndist eðlileg. Náms-
hæfileikar hans og vilji til þess að
leysa ýmis vandamál reyndust ágæt.
Taugasérfræðingurinn, sem skoðaði
hann, varð var við ákveðnar vísbend-
ingar um dálítið gallaða taugastarf-
semi í hægri handlegg og hendi og
einnig, hvað sjón hans snerti. Gene á
erfitt með að lesa prentmál. Enda
þótt sjón hans batni nú smám saman
með stöðugri viðleitni og þjálfun,
kann svo að fara, að hann verði að
notast við námsefni á segulböndum,
þegar hann snýr aftur til háskólans,
en það mun hann kannski gera fyrri
hluta þessa árs.
Það hefur ekki fundist nein læknis-
fræðileg skýring á hinu langa ,,dái”,
sem Gene var í, né „upprisu” hans
úr dáinu. Taugasérfræðingur einn
hefur komið með þá uppástungu, að
batinn sé kannski afleiðing af ,,ein-
hverri lífefnafræðilegri breytingu eða
efnaskiptabreytingu, sem kann að
vera tengd svæfingu og súrefnis-
magni líkamans.”
Gene hefur þetta að segja, og hann
er hugsandi á svipinn, þegar hann
mælir þessi orð: , ,Hvar var ég í átta ár
samfleytt? Það er óskiljanlegur leynd-
ardómur. En hvað sem því líður, þá
er nú þýðingarmest fyrir mig að snúa
mér að því heils hugar að lifa lífinu. ’’
Um leið og hann tengir smám
saman saman hina ýmsu búta atburð-
arrásar þessara átta ára, er hann
gripinn djúpri þekklætiskennd gagn-
vart foreldrum sínum fyrir þolin-
mæði þeirra og óbugandi hollustu.
En móðir hans vill ekki, að hann