Úrval - 01.04.1976, Síða 69

TENGSL MÍN VIÐ ÍRA
Seans O’Caseys, stræti, sem voru ekki
annað en „Iangir, tötralegir gangar
rotnunar og eyðileggingar” og fá-
tækrahreysadyr ,,sem báru vott um
tímans óblíðu og óhreinu tönn.”
„Konunglegi Georg” var auðvitað
ekki við slíkt öngstræti, en her-
bergið mitt var kalt og ömurlegt.
,,Hvað um upphitun?” spurði ég.
,,Það er svo hlýtt úti,” sagði hús-
vörðurinn við mig.
,,Ég kem frá Kaliforníu,” svaraði
ég.
,,Úr hitabeltinu,” sagði hann.
,, Blóðið í þér er þunnt.
Það er nú varla hægt að tala um
neitt hitabeltisloftslag fyrir norðan
San Franciscoflóann, og ég var á því,
að blóð mitt væri ósköp venjulegt.
En þetta ömurlega herbergi virtist
hrópa á svolitla hlýju til þess að bjóða
mig velkomna. Ég skalf.
,,Það eru til kol í arininn gegn
gjaldi,” sagði hann þá.
,,Ég skal borga.”
,,Ég skal senda strákinn upp með
kol,” sagði hann.
Meðan vikapilturinn kveikti upp
í arninum, fór ég að leita að bað-
herberginu frammi á gangi. Þar var
salerni, handlaug og baðker. En þar
vantaði sápu og þvottaklúta.
Vikapilturinn útskýrði þessa vönt-
un fyrir mér. „Gestirnir leggja sjálfir
fram sápu og þvottaklúta. Það væri
sko, ekki hreinlegt, frú, ef allir
notuðu það sama.”
,,Nei, það væri það ekki,” sam-
sinnti ég. ,,En ég er ekki með neitt
67
slíkt með mér. Hvar get ég keypt
þetta?”
,,Hjá Woolworth,” svaraði hann
og benti yfir götuna.
Svo hélt ég yfir götuna á vit örlaga
minna — og þeirra Maríu Theresu
og Kötu einnig. Kannski hafði ég
reyndar mætt þessum örlögum mín-
um fyrir mörgum árum, þegar móðir
mín hafði lýst fyrir mér þessu landi
með sínum kliðmjúka, írska hreimi,
landinu, sem hún hafði aldrei augum
litið, og forfeðmnum, sem hún hafði
aldrei hitt, svo sem Jackie Sharpe
langafa mínum, sem hafði þá hvít-
ustu húð, sem nokkur maður hafði
nokkru sinnum haft, og afa mínum
honum James McManaman, sem
kunni sannarlega þá list ,,að lifa á
hatri,” eins og leikritaskáldið Shaw
orðaði það. Og hann Pat gamli
Collins hafði kannski verið aðstoð-
armaður forlaganna, þegar hann ók
mér til „Konunglega Georgs”, sem
var svo hreinlegt gistihús, að gestir
sáu sér sjálfir fyrir þvottaklútum.
Klukkan var orðin fjögur síðdegis,
og það hafði létt svolítið til, þegar
ég fór yfir götuna til Woolworth til
þess að kaupa tvo þvottaklúta og
eina handsápu. Þegar ég hafði lokið
innkaupunum og var á leiðinni út,
kom ég auga á vog, sem hægt var að
vigta sig á með því að stinga penníi
í rifu á henni. Ég hafði áhyggjur
af því, hvaða áhrif ríkulegu máltíð-
irnar um borð í Mauretaníu hefðu
haft á líkamsþyngd mína.