Úrval - 01.04.1976, Qupperneq 77

TENGSL MlN VID IRA
75
ar.” Allt gefst þeim, sem vit hefur
á því að bíða. Ég lét mig dreyma um
framtíðina, um okkur Max og dæt-
urnar okkar tvær, sterku og herskáu
stúlkuna og blíðlegu yngri systurina.
I draumum mínum sváfu „telpurnar
okkar” í raunverulegum rúmum,
gengu í skóla öll unglingsárin og
sungu í skólakórnum. Þær mundu
búa við betri lífskjör, og líf okkar
Max yrði einnig innihaldsríkara.
Ég hringdi í Max og spurði hann:
„Gætirðu komið hingað til mín? Ég
þarf að heyra álit þitt. Ég þarf að taka
þýðingarmikla ákvörðun, en ég get
ekki gert það upp á eigin spýtur.”
Max svaraði hlæjandi: ,,Það er lík-
leg saga eða hitt þó heldur.
,,Ég get það ekki, sko, ekki í þessu
máli.” Svo sagði ég honum frá
Flynnsystrunum og fjölskyldu þeirra.
,,Það eru sjálfsagt hundruð, ef
ekki þúsundir barna á Irlandi, sem
eru verr á vegi stödd en þessar
Flynnsystur. ’ ’
,,Ég veit það. Ég er ekki að hugsa
um að gera þetta vegna þarfa þeirra
sjálfra. Ég býst við, að það sé frekar
vegna minnar eigin þarfar.
,,Svo eru sérstök lög um kaþólsk
börn, sem mótmælendur ætla að
ættleiða.
,,Við höfum ekki minnst á ættleið-
ingu. Það væri ekki sanngjarnt gagn-
vart móðurinni.”
,,Ég geri þá ráð fyrir að koma á
Þakkarhátíðardaginn. En þú skalt
ekki binda of miklar vonir við
þetta. ’ ’
Þegar Max kom til Limerick, fór
ég strax með hann heim til Flynn-
fjölskyldunnar þeim að óvörum, svo
að hann gæti séð þau við venjulegar
aðstæður.
Þegar við vorum komin til gisti-
hússins að heimsókninni lokinni,
sagði hann: ,,Við verðum víst að
hætta á það.” Hann hafði rætt við
Kitty Flynn, á meðan ég fór í göngu-
ferð með systrunum niður að Shann-
onfljóti.
,, Og hvað sagði frú Flynn ? ’ ’
,,Hún leit mjög skynsamlega á
þetta allt saman.”
írum er lýst sem viðkvæmu og
hjátrúarfullu fólki, sem beri tilfinn-
ingarnar utan á sér, en í rauninni
eru þeir mjög raunsæir og hagsýnir.
Það þarf ekki annað en að Iíta til
þeirra íra, sem hafa komist áfram í
Ameríku, til þess að gera sér grein
fyrir þessu.
,,Hún veit, að þetta er alveg ein-
stakt tækifæri fyrir þær, tækifæri,
sem þær fá aðeins einu sinni á
ævinni, og jafnframt því veitir þetta
hinum systkinunum betri möguleika
Hún veit, að hvert þeirra hinna fær
þá meira í sinn hlut en annars hefði
verið. Hún sagði: ,,Ég mundi
skammast mín frammi fyrir augliti
guðs, ef ég felldi tár yfir því.”
Móðirin var samþykk þessu, og
telpurnar voru áfjáðar í að fara.
En það er ekki hægt að flytja þegna
eins lands til annars án heilmikillar
skriffinnsku. Það liðu því fjórir
mánuðir, þangað til gengið hafði