Úrval - 01.04.1976, Blaðsíða 92

90
flRVAL
Þeir héldu til sjós til að ná sér í ofurlítinn
pening á selveiðum á rektsnum norðan við
Nýfundnaland. En dag einn vilitist áhöfnin af
selfangaranum ,, Nýfundnalandi ’ í fárviðri,
sem geysaði um endalausa ísauðnina. ,,Enginn
okkar verður til frásagnar um, hvað hér hefur
gerst, ’ ’ sagði einn þeirra, þegar útlitið var sem
verst. En þar sem nokkrir þeirra höfðu nægan
kjark og lífsvilja til að gefast ekki upp, rættist
þessi spádómur ekki.
itoir/föiv'íK' áttúran hefur ekki verið
miskunnsöm við Ný-
*
*
*
N
fundnaland. Eyjan rís grá
?í> og drungaleg upp úr
harðlyndu Atlantshafi.
wmvkK
Það er ekki Golfstraumurinn mildi,
heldur Labradorstraumurinn ískaldi,
sem lemur þar klettótta strönd. Jarð-
vegurinn er þunnur og rýr, og um
aldir hafa íbúar Nýfundnalands
neyðst til að sækja sjó til að hafa í
sig.
En hafið er afturámóti gjöfuit. Yfir
landgrunninu eru Miklubankar, ein
auðugustu fiskimið heimsins. Og það
eru sæfarendur og fiskimenn frá
Englandi, Frakklandi, írlandi og
Skotlandi, sem byggt hafa eyna,
síðan Hinrik sjöundi af Englandi
kom þar á fót nýlendu árið 1502.
í fyrstu settist meirihluti innflytj-
endanna að á sunnanverðu landinu,
kringum St. John’s, sem er stærsta
borg eyjarinnar. En þegar íbúarnir
í upphafi átjándu aldar tóku að fikra
sig norður á bóginn, komust þeir að
raun um, að hafið bauð upp á fleira
en fisk. Þar voru selir, milljónir sela,
á ísnum, sem á útmánuðum ár
hvert Iosnaði og rak norður á bóginn.
Þarna á ísnum kæpti selurinn fyrst
í mars. Kóparnir litu dagsljósið svo