Úrval - 01.04.1976, Síða 104

102
URVAL
var ekki rótt með að vita, að áhöfn
„Nýfundnaiands” hafði verið send
fótgangandi yfir ísinn, og klukkan
fimm kom Garland Gulton, báts-
maður, upp í brú með spurninguna,
sem var efst 1 hugum allra — nema
Abrams Kean:
,,Okkur skilst, herra, að áhöfn
„Nýfundnalands” hafi verið hér um
borð, meðan við vorum á ísnum,.
Telur þú, að þeir séu komnir heilu
og höldnu heim í sitt eigið skip?”
,Já, það tel ég,” svaraði Kean
gamli, ákveðinn sem endranær.
,, Alveg örugglega.
Vindurinn hvein í rá og reiða
„Nýfundnalands”, og það brakaði
í gamla skrokknum í fantataki íssins.
Mennirnir þrjátíu og fjórir, sem
höfðu snúið við um morguninn,
höfðu heldur betur fengið orð í eyra
hjá Wes Kean, skipstjóra. Nú sátu
þeir í messanum, í hóp utan um
ketil, sem gufustrókurinn stóð upp
með og ilm af heitu og römmu tei.
Þeir ræddu um félagana, sem þeir
höfðu yfirgefið.
„Skipstjórinn segir, að þeir séu
um borð í „Stephano”,” sagði einn
þeirra.
,Já, hann segir það,” tautaði
Stephen Jordan. ,,En ég óttast, að
þeir séu enn á ísnum, og ég er bæði
með Tom bróður og syni hans tvo
i þessari ferð.”
John Tizzard, bátsmaður, hafði
líka áhyggjur, og seint um daginn
leitaði hann skipstjórann uppi.
,,Þetta er að verða fantaveður,
skipstjóri,” sagði hann. ,,Maður sér
ekki orðið handaskil. Eg bið um leyfi
til að flauta.”
,,Það er ekki mikil ástæða til
þess,” svaraði Wes. ,,Ég er viss um,
að menn okkar eru um borð í
„Stephano.” En þú getur flautað
einu sinni eða tvisvar, ef þér er léttir
að því.”
Tizzard tók heimildina mjög bók-
staflega. Hann flautaði tvisvar, með
löngu miilibili.
VILLTIR.
Vindur og straumar voru vel á vegi
með að liða ísbreiðuna í sundur.
Minni jakar byrjuðu að snúast og rek-
ast milli hinna stærri, og þeir tóku
slóð selveiðimannanna með sér.
Snjórinn var svo votur, að hann skóf
ekki mikið, en víða var hann hné-
djúpur og göngufæri erfitt.
Aftast var einn mannanna tekinn
að dragast afturúr. Það var William
Pear, og þetta var í fyrsta sinn,
sem hann var við selveiði. Hann hras-
aði og féll hvað eftir annað, og að
lokum lét Tuff hópinn nema staðar,
svo Pear gæti náð þeim. En þrátt
fyrir það gat hann ekki fylgst með,
svo Tuff stöðvaði hópinn að nýju.
Birtan þvarr nú uggvænlega hratt.
„Tveir eða þrír menn verða hér
eftir til að hjálpa mér með Pear,”
sagði Tuff. „Hinir halda áfram til
„Nýfundnalands” og sækja hjálp.
Við verðum að fá börur. Sidney
Jones, þú tekur við stjórninni. Verið
fijótir!”