Goðasteinn - 01.09.1966, Page 5

Steinþór Þórðarson á Hala:
Fjrsta kaupstaðarferðin
mín 1906
Á uppvaxtarárum mínum var unglingum vanalega lofað að fara
í kaupstað árið, sem þeir fermdust. Það hefur líklega verið álitið,
að þeir þyrftu að létta sér upp eftir námið, sem gekk upp og ofan á
þeim árum, eins og enn í dag.
Þetta var vanalega fyrsta ferðin útúr sveitinni. Bar því ýmislegt
nýtt fyrir augað, þó leiðin væri ekki alltaf löng, ókunnugt fólk,
nýtt landslag, mikil vötn, fögur fjallasýn, hrífandi júní- eða júlí-
kvöld í áfangastað, þar sem ekki hafði verið komið fyrr. Allt gat
þetta lokkað huga unglingsins lengra útí heiminn eða vakið sterk-
ari þrá til æskustöðvanna, heitari löngun til að komast sem fyrst
heim til foreldra og systkina, heim þangað, sem unglingnum fannst
hann eiga allt, sem hann unni.
Ég var einn í þeirra tölu, sem var lofað í kaupstað fermingar-
árið sitt. Ég fór einn af mínu heimili, því svo var hestafátt, að
fleiri gátu ekki farið. Mér var komið í fylgd með nágrönnum mín-
um og þeir beðnir ýtarlega fyrir mig, en þó einkum að láta mig
ekki hafa vettlinga á höndum, þegar riðið væri yfir vötnin. Síðar
gerði ég mér það að reglu að stinga vettlingunum í munn mér
eða vasa, þegar ég reið viðsjál vötn. Mér fannst hálflítilfjörlegt að
biðja aðra fyrir mig, þóttist maður á þeim árum, en vildi þó ekki
hreyfa neinum andmælum, ef vera kynni, að það yrði til að hamla
ferð minni.
Ég hafði tvö hross í taumi, undir burð, hvort tveggja hryssur með
Goðasteinn
3