Goðasteinn - 01.03.1967, Page 86

Albert Jóhannsson:
Gleymt alþýðuskáld
íslenzk alþýðuskáld hafa löngum sætt þeim örlögum, að hjúpur
gleymskunnar hefur fallið yfir nöfn þeirra og list. Flest áttu þessi
skáld það sameiginlegt, að þau bjuggu við fremur óblíð lífskjör,
og sér þess glöggt merki í skáldskap þeirra. Menntunarskortur háði
þeim mjög, og þau voru oft bundin lífsstarfi, sem ekki var við
þeirra hæfi. Erfitt er að gera sér í hugarlund, hve stór andlegur
fjársjóður hefur glatazt íslenzku þjóðinni af þeim sökum, en víst
er, að hann er mikill að vöxtum.
Einn þessara skálda er Símon Ólafsson, sem oftast er kenndur
við Butru í Fljótshlíð. Nú er nærri hálf öld, síðan Símon andaðist,
og munu fáir aðrir en elztu núlifandi sveitungar hans muna eftir
ljóðum hans. Við lestur þeirra kemur þó í ljós, að margt er þar
vel sagt, þótt sízt hafi Símon farið þar annað en troðnar slóðir,
hvað snertir efnisval og bragarhætti.
Ég hef undir höndum afrit af ljóðasafni Símonar, skráð eftir
handriti skáldsins af móðurbróður mínum, Eyvindi Albertssyni í
Teigi. Eyvindur skráði syrpu þessa veturinn 1934-1935 eða veturinn
áður en hann drukknaði í Þverá. Kvæði þessi eru rúmlega 200 að
tölu og fjalla að sjáifsögðu um hin margvíslegustu efni. Ósennilegt
tel ég, að þau muni nokkru sinni birtast sem sérstök ljóðabók, og
84
Goðasteinn