Goðasteinn - 01.03.1967, Page 92

i
Mín var lítil menntaþekking, ,
margoft varð því fyrir blekking,
heimur sem mér ýtti að.
Hræsni, smjaður, svik hann sýndi,
svo að höppum þar með týndi,
gálaus seint aðgætti það.
Brosti lífið bjart á móti,
beztu vonir, glöðu hóti
heilla gjörðu huga minn.
Alls- með nægtum, beztum blóma
búin út með frægð og sóma
sýndist vera veröldin.
Fast nú tekur fjör að dofna,
finnst mér bráðum muni sofna,
lúinn, þreyttur likaminn. i
Gott mér virðist hvíld að hljóta,
hygg ég verði mjög til bóta
allra síðstu umskiptin. j
Þótt ég mæðuferil feti
og frá mér ekki hrundið geti
angri kífs og örbirgðar,
bið ég Drottins verði vilji
veikur hér þó ekki skilji.
Bölið snýst til blessunar.
)
90
Goðasteinn