Goðasteinn - 01.03.1972, Blaðsíða 29

Bærinn á Kársstöðum. Myndin tekin u/n 1952.
Þegar ég man fyrst til, var húsaskipan á Kársstöðum, sem hér
skal greina. Síðar þrengdist um kost og bærinn drógst saman.
Lciguliðanum var þröngur stakkur skorinn:
Vcstast í húsaröðinni var hlaða, sem ekki tilhcyrði okkur, og
þar geymdi Ásgarðsbóndinn hey fyrir hesta, sem hýstir voru á
hæðinni milli Ásgarðs og Kársstaða, og fyrir kindur, sem voru
hafðar í húsum þar skammt frá. Þau fjárhús eru enn til. Vestasti
hiuti kálgarðanna tilheyrði Ásgarði, hvernig svo scm á því stóð.
Næst í húsaröðinni var bygging, sem notuð var sem sumareldhús
og þar var geymt ýmislegt, svo sem reipi, amboð (orf, hrífur, ljáir),
reiðingar, eldiviður o. þ. h. Ekki var innangengt í þetta hús úr
bænum. Næst í röðinni var eldhúsið. Hlóðir voru í suðurenda
þess, hlaðnar úr grjóti, en ónn (vindauga) lá frá þeim út gegnum
vcgginn niður við jörð. Gegnum óninn komst loft inn að eld-
stæðinu. Illt var að elda nema undirblástur væri góður. Fyrir
utan óninn var því skjól, hurð eða fleki einhverskonar, sem hag-
rætt var þannig að vindur blési sem auðvcldast inn um óninn og
undir eldinn, sem var ofan á hellusteinum, sem raðað var þannig,
að loft komst upp á milli þeirra. Þegar vindátt var óhagstæð,
þurfti oft að snúa skjólinu. Strompur var á þekju, lítið eitt til
Goðasteinn
27