Goðasteinn - 01.03.1972, Blaðsíða 69

það, og grjót að því. Þá var brim orðið úr hófi og bar fleiri
mönnum saman um það, að í þessum svifum hefðu tvö brimsog
vaðið norður yfir fjörukambinn rétt austan við skipin í naust-
unum.
Menn bjuggust svo fljótlega til heimferðar og tóku hesta sína,
scm voru á haglendi rétt norðan við fjöruna, og létu þá spretta
úr sporum heim. Skipið kom í land á síðasta lagi, sem var þó
aðeins hik, sem kallað var. Við heimkomu sjómanna var svo til
sjávar að sjá, að sjórinn óð yfir allar fjörur, eins og yfir þær væri
breitt hvítt lérept.
Þessi nöfn sjómanna man ég frá róðrinum; auk Halldórs Jakobs-
sonar: Bcrgur Pálsson bóndi Borgarhöfn, Jón Sigurðsson Borgar-
höfn, þá ungur maður, Bcnedikt Erlendsson bóndi Borgarhöfn,
Sigurður Sigurðsson Kálfafelli, þá ungur maður, og Þórður Jóns-
son Kálfafelli, einnig ungur maður. Þórður Jónsson varð síðar
farsæll formaður um mörg ár við Bjarnahraunssand. Hann hafði
sagt, að hann hefði setið við hliðina á Halldóri formanni á land-
leiðinni og hefði hann skolfið líkt og hrísla í vindi, og var hann
þó niesti fullhugi.
Það sagði Sigurður Sigurðsson okkur líka mörgum á kvöldvöku
1906, síðasta haustið, sem hann bjó og dvaldi á Kálfafelli, að
nóttina eftir umtalaða sjóferð, hefði hann vaknað í rúmi sínu
og svitnað við að hugsa út í ósköpin. Var hann þó karlmenni og
fullhugi til hárrar elli.
Litlu munaði, að þessi róðrardagur yrði örlagaríkur heilli skips-
höfn og reyndar allri svcitinni, hefði slys orðið. Hann var aðeins
einn af ótalmörgum, sem gátu ráðið örlögum hér við brimsand-
ana, þar sem ægileg brimalda Atlantshafsins kemur æðandi að
ströndinni með sínu óútreiknanlega ógnarafli, þegar henni býður
svo við að horfa. Leikur einn hefur henni verið það að svipta
sundur traustum járnskipum og mola í tætlur. Og hvað þá um
smærri fleytur, sem Ientu í fangi hennar?
Skrifað á góuþrælinn 1972.
Godasteinn
67