Goðasteinn - 01.03.1972, Blaðsíða 36

sem var við þessa vinna, var ekki burrt nema á bakinu og illa
það og oft var því kalt.
Hyllzt var til þess að fara í mýri undir haustið, þegar kólnaði
í veðri og kom norðanátt, þá lækkaði í vötnunum. Það kom fyrit,
að baggar flutu eða þeyttust af klökkunum. Stundum sló lestinni
undan svo hún lenti í aurbleytu, stundum náði vatnið upp í bak-
reipi, og ekki lagaðist heyið við það. Fullorðin og traust hross
voru höfð öftust í lestinni.
Kalt var á morgnana að henda sér af reiðingnum niður í brot-
ann í mýrinni, því ekki þekktust þá gúmmístígvél. Oft kom fyrir,
að lestin lenti í kafhlaupi í teignum, og vildu þá springa gjarðir.
Nóg var að hafa 5-6 eða 7 hross í lest í teignum, betra að skipta
lestinni ef um fleiri var að ræða. Maður gat sjálfur orðið fastur í
verstu flóðunum. Þarna kunni keldusvínið vel við sig, og oft heyrði
maður í því.
Heyið úr mýrinni var töðugæft en þurfti líka rnikinn þurrk,
5-6 góða daga ef vel átti að vera. Svo var grasið stórvaxið sums
staðar, að ríðandi maður gat bundið stráin saman yfir hnakk-
bogann á hestinum. Það bar lítið á hundi, sem fór út í grasið til
að athuga fugla, maður sá til ferða hans á því, að grasið tifaði
að ofan.
Ég man, að við Eyjólfur frá Tobbakoti vorum einu sinni í
veiði og drógum bátinn austur með Austurhornum, skákum frá
Unhól og Bala. Ég var á undan og hélt í vaðinn. Allt í einu
dompaði ég niður í botnleysu og greip í störina, sem nærtæk var,
en lítil var festan. Þarna var allt sundur skorið með smáhólmum,
sem rúlluðu til ef við þá var komið en hvergi sá til rása milli
þeirra, svo var grasið þétt og hátt.
Betri skilyrði til heyskapar komu þarna, þegar búið var að
hlaða í Djúpós. Seinna voru grafnir skurðir í mýrina og sú tíð
kom, að dráttarvélar unnu sitt verk, þar sem 7 hross í lest höfðu
legið í í einu og allir baggar hrokkið af klökkum.
Á FJALLI
Einu sinni fórum við Nikulás frá Bala inn á Holtamannaafrétt
að gera við báta eins og oft þurfti við. Við áttum samleið með
34
Godasteinn