Goðasteinn - 01.03.1972, Page 54

Klökkur í anda með kærleiks frið
kossi skilnaðar nú æ minnumst,
aldrei hér sjáumst aftur við,
endurvaktir á síðan finnumst,
þar á ljómandi lífsins jörð
með lofsöngs raust þá skulum gjalda
þúsund, margfalda þakkargjörð
þér, einum Guði um aldir alda.
Þessu næst settist Jón á rúmstokk móður minnar og ræddi við
hana litla stund, hljóðlega. Hann gerði krossmark yfir henni að
skilnaði, og mér er enn í minni, hve stór voru tárin, sem hrundu
af augum hans, þegar hann gekk út. Hann hefir að líkindum séð,
hvað framundan var, því klukkan 10 um kvöldið andaðist móðir
mín, og sonur og móðir voru látin í sömu kistuna. Þegar kistulagt
var, hélt Eyjólfur Guðmundsson í Hvammi ræðu og flutti ljóð
Jóns Hreiðarssonar, sem hann fékk að skrifa upp hjá honum. Við
jarðarförina flutti séra Ófeigur Vigfússon húskveðju og séra Einar
Thorlacius líkræðu, en ræða Eyjólfs þótti langbezt, þótt ólærður
væri sem kallað er. Ræða Eyjólfs var til í handritasafni Guð-
mundar í Múla, en hvar það safn er nú er vandsvarað.
Þegar heimilið í Látalæti var komið til rólegheita, kom Jón
Hreiðarsson með föggur sínar, og fögnuðu honum allir. Hann var
svo hjá okkur, þar til faðir minn lagðist banalegu sína í ársbyrjun,
fór þá að sinni að Hvammi til Gunnars eða Jóns sonar hans.
Skömmu eftir andlát föður míns, 4. júní 1896, kom Jón og fór
ekki fyrr en heimilið leystist upp og fólkið fór í sína áttina hvert.
Jón fór þá að Helium, sem fyrr segir, og hefir þá verið orðinn
þurfamaður.
Hann gerði ekki víðreist um ævina, og kringum Skarðsfjall var
heimili hans allt frá 7 ára aldri.
Jón Árnason á Lækjarbotnum í Lan'dsveit (f. 1881, d. 1968) var fræðasjór
og sendi Goðaste:ni mörg fræði, scm ekki eru enn að öilu uppurin. Merkir
þættir cftir hann hafa áður birzt í ritinu. 1 handriti eftir hann liggur m. a.
óprentuð ritgerð um ferðalög, í byrjun samin að tilmælum Rangæingafélagsirrs
í Reykjavík.
52
Goðasteinn