Goðasteinn - 01.03.1972, Qupperneq 64

Árið 1922 höfðu á leigu Grafarhöfuð þeir Páll Ólafsson á Litlu-
Heiði og Magnús Finnbogason í Reynisdal. Sigmaður hjá þeim
var Jónatan Jónatansson á Litlu-Heiði. Það sumar urðu mín fyrstu
kynni af Grafarhöfðum og Miðaftansbrúnum. Fleiri sumur hafði
Magnús leiguhald á Höfðunum en þá með þeim Jóni Árnasyni í
Norður-Hvammi og Gunnari Gunnarssyni á Bjargi.
Þessi sumur var ég látinn færa mat til bjargmanna og svo að
tína saman neðan undir, er að því kom við veiðiskapinn. Var
mér verk þetta fýsilegt, nýbreytni frá hversdagsleika. Sigdagarn-
ir voru nokkurskonar dýrðardagar fyrir okkur strákana, því alltaf
kom það fyrir, að einn og einn fugl flaug og settist svo einhvers
staðar í námunda við fjallið. Var þá hlaupið og fýllinn hirtur af
einhverjum fýlastrák.
Árið 1935 höfðu þeir Jón í Norður-Hvammi og Ólafur Ólafs-
son á Lækjarbakka Grafarhöfuðin á leigu. Ólaf vantaði þá sig-
mann og leitaði hann til mín. Ég var að vísu bundinn við slátt á
heimiii mínu en lét þó tilleiðast að verða Ólafi til hjálpar í vand-
ræðum hans. Það tók þrjá daga að hreinsa Grafarhöfuð og Mið-
aftansbrýr, og var það allmikil töf frá slættinum, en enginn vildi
þá missa af fýlnum, svo notadrjúgur þótti hann þá af bændum.
Kom svo að þeim degi, er byrja skyldi, en það var miðviku-
dagurinn í seytjándu viku sumars. Við vorum þrír, sem í fjallið
fórum, Hermann Jónsson í Norður-Hvammi, Þorsteinn Ólafsson,
eldri frá Lækjarbakka, auk mín. Farið var bráðsnemma af stað.
Við Þorsteinn höfðum hest með okkur undir böndin. Hermann
kom einnig á hesti til fjalls.
Venjan var að byrja að síga í Norður-Grafarhöfuð og halda
suður eftir, og þeirri venju fylgdum við. Norður-Grafarhöfuð er
um 40 faðma hátt og þverhnípt. Voru þar því allhörð sig og þrek-
raun að hala sig upp á handvað. Við sigin var sigmaður bundinn
í sigband, sem tveir menn sátu undir, en annað band var sett
fast upp á brún. Hét það leynivaður, og á honum halaði sig-
maðurinn sig. eða gaf í takt við þá sem sátu undir sigbandinu.
Nú hófum við að síga, ég seig í bjargið en Hermann og Þor-
steinn sátu undir. Fyrstu sigin voru ekki mjög löng, en eftir því
sem sunnar dró, hörðnuðu þau. Erfiðasta og norðasta sigið þar var
62
Goðasteinn