Goðasteinn - 01.06.1974, Síða 20

Hrosshár
Allt hrosshár, sem til féli á sveitaheimili, var tekið til hirð-
ingar og úr því unnið margt gagnlegt fyrir búið, fléttuð reipi,
brugðnar gjarðir, ofnir hærusekkir og fleiri hlutir. Hrosshár sá
ég ýmist kembt eða táið. Það var svo rúllað saman í stóra vindla,
sem voru festir í vegg með al, sem stungið var gegnum þá og
svo í vegginn. Spunnið var á halasnældu, og var það ekki lítil
íþrótt. Hárið var lyppað jafnóðum fram með vinstri hönd en
snældunni snúið með hægri hönd til þess að fá snúð á bandið.
Snældunni var snúið með sérstakri aðferð, sem hét að kingsa.
Töldu sumir, að stúlka væri ekki giftingarfær fyrr en hún væri
búin að læra snœldukingshm, en sakaði ekki með pilta.
Allt búkhár var hirt og notað í stopp í þófareiði, einnig í
hnakk- og söðulþófa. Við þófareiði voru notuð ístöð úr horni og
jafnvel tré, fest í ólar eða gjörð, sem lögð var yfir þófann. Þar
yfir var lagt lítið salúnsteppi eða gæruskinn. Öll hrosshársvinna
var verk karlmanna.
Eitt og annað um manninn
Ógiftur maður skyldi varast að láta rjómann í bollann á undan
kaffinu. Hann giftist þá ekki það árið.
Gæta skaltu þess, þegar þú spinnur á rokk, að það vindist
jafnt og vel á snælduna, því þannig verður eiginmaður þinn. Ef
bandið er laust og ójafnt, verður hann lausagopi.
Þegar þú kembir ull, getur þú séð, hvernig hjónabandið verð-
ur, með þvt að halda kembunni fyrir birtunni. Sé hún greið og
hnökralaus, verður hjónabandið það líka.
Ef þú vindur flókna bandhespu og gengur það vel, gcngur þér
líka vel að lynda við hana tengdamóður þína.
Sé spunnið á snúðharðan rokk og hnokkinn færður, snýr þráð-
uirnn upp á sig og snarast saman í hnút. Er þá kaliað, að snurða
hlaupi á þráðinn. Venjulega raknar flækjan ef lítið eitt er togað í.
Ef félagar verða ósáttir, er tekið svo til orða: „Nú hefur hlaup-
ið snurða á þráðinn hjá þeim.“ Sá góðgjarni bætir við: „Vonandi
raknar úr þessu.
Um fámennt heimili var sagt, e.t.v. í öfundartón: „Það þarf
18
Goðasteinn