Goðasteinn - 01.06.1974, Blaðsíða 79

aftur, og þá muni hann nú eitthvað staldra við.
Nú líður af sumarið. En seint um haustið eða á öndverðum
vetri - ég man ekki hvort heldur var - varð eitt af mörgum sjó-
slysum framan Mýrar. 1 það skiptið var það norskt gufuskip, er
kom frá Sigluf.irði og ætlaði til Reykjavíkur, en fórst með öllu,
sem á því var, úti fyrir Mýrum. Ekki veit ég, eða man, hvort
frést hafði að Ökrum um slysið, þegar Sigurbjörg, einn morgun
er hún kemur á fætur, segir við hitt heimilisfólkið: „Það er ég
sannfærð um, að hér er rekið lík. Mig dreymdi í nótt sama mann-
inn og mig dreymdi í sumar, og nú segist hann vera kominn hing-
að og ætla að vera hér.“ Sigurbjörg var á yngri árum sínum kona
skjótráð og hugrökk, bjó hún sig í snatri og gekk niður að sjó.
Ekki hafði hún langt farið með fram sjónum, er hún finnur sjó-
rekið lík, og þekkir strax, að þarna er kominn maðurinn, sem hana
dreymdi um nóttina, og áður, um sumarið. Lík þetta var jarð-
sett á Ökrum.
23. jan. 1963.
Herhergið
Ekki veit ég hve oft, en það var oft - þetta var á ungu dögun-
um - dreymdi mig herbergi, alltaf sama herbergið. Mér fannst
það vera einhvers staðar í bænum heima, en í vökunni gat ég
enga grein gert mér fyrir hvar í bænum það gæti verið, og ekki
var þá útlit þess svo ljóst fyrir mér, að ég gæti lýst því. En í
hvert sinn er mig dreymdi það, kom það mér jafn kunnuglega
fyrir sjónir og húsakynnin, sem ég gekk um og dvaldi í að meira
eða minna leyti, og að segja daglega. Og í draumunum fannst
mér það vera einhverskonar einkaherbergi mitt, þar ætti ég heima,
og þar var gott að vera.
Vorið 1923 voru gerðar nokkrar breytingar á bænum heima,
m.a. búið til nýtt herbergi, sem átti að verða, og varð, hjóna-
herbergi. Ég var þá trúlofaður, og höfðum við kærustupörin
ákveðið að giftast næsta haust, sem við og gerðum. Rétt fyrir
sláttinn fór ég í 3ja daga ferðalag. Breytingunni á bænum var
þá að mestu lokið, verið var að mála hjónaherbcrgið, væntanlega.
Goðasteinn
77