Goðasteinn - 01.06.1974, Síða 74

Þegar þeir eru nýlega lagstir fyrir, sér Magnús, að kona gengur
frá bænum og stefnir til fjárhúsanna. Þekkir hann brátt, að þetta
er Ingibjörg. Hefur hann orð á þessu við Andrés, og báðir furða
sig á, hve snemma hún kemur, nál. 1 klst. fyrr en þeir áttu von
á. Sjá þeir, að lítið muni verða um svefn, fyrst kaffið kemur
svona fljótt, liggja þó kyrrir og ræðast við. Hvert sinn er Magnús
lítur út um dyrnar, sér hann Ingibjörgu, sem nálgast með eðli-
legum hraða gangandi manneskju, sér hann að hún er með poka
bundinn á bak, og er að prjóna - cn slíkt var algengt á þeirri
tíð, að konur prjónuðu á göngu kcmur hún nú alveg að dyrun-
um, vefur saman prjónana og lætur á kampinn ofan við dyrnar, en
víkur sér um leið til hliðar og hverfur. Allt þetta horfir Magnús
á og segir Andrési frá jafnóðum og það gerist. Þegar Andrés
heyrir að Ingibjörg kemur ekki inn, þýtur hann fram úr jötunni,
og segir um leið: „Þarna er Ingibjörg komin með bölvaða hrekk-
ina, hún ætlar að fela kaffið, og segjast svo ekkert hafa komið
með, við skulum flýta okkur út og ná í það áður en hún hefur
tíma til að fela það.“ Og strax hlaupa báðir út. En grípa í tómt.
Þar er engin Ingibjörg og ekkert kaffi. Leita þeir í hinum fjár-
húsunum og umhverfis húsin, en hvergi er nein manneskja sjá-
anleg. Þykir þeim þetta sem vonlegt er all undarlegt. Það er eins
og manneskjan hafi gufað upp eða jörðin gleypt hana.
En svo kom Ingibjörg á þeim tíma, sem ákveðinn hafði verið,
og í j^að skiptið hvarf hún ckki. Hafði Ingibjörg legið sofandi
inni í bæ á þeim tíma er Magnús sá hana.
Ekki virtist þessi atburður boða neitt sérstakt, og allra síst
feigð Ingibjargar, sem ef til vill hefði þó helst mátt vænta, því
hún komst til hárrar elli, dáin nú fyrir nokkrum árum.
Að lokum vil ég segja þetta: Ég hafði mjög náin kynni af
Magnúsi, allt frá því ég var á barnsaldri til dánardægurs hans,
eða um nálega 40 ára skcið. Var hann maður sannorður og vand-
aður í hvívetna. Ekki fór þessi frásögn margra á milli, því Magnús
sagði mér sjálfur frá þessum atburði. Fullyrði ég því hiklaust að
hér sé rétt með farið, hann hefur séð það, sem hér að ofan er
frá greint.
6. des. 1962.
72
Goðasteinn