Mímir - 01.06.2023, Síða 14

12
gaman að skrifa um. Ég vildi þá búa til vettvang þar sem ég
gæti skrifað frjálslegri, stutta pistla um hinsegin bókmenntir
og út frá því bjó ég til blogg, Kynvillta bókmenntahornið. Ég
byrjaði á því 2013 í miðju doktorsnáminu og hef haldið því við
með hléum síðan.
Kynvillta bókmenntahornið byrjaði sem sagt
upphaflega sem mitt eigið persónulega tilraunaverkefni,
tækifæri til að skrifa frjálslega um hinsegin bókmenntir og
æfing í að nota þessi hugtök. Ekki endilega allir voru með það á
hreinu hvað hinsegin meinti eða hvað ég meinti þegar ég talaði
um hinsegin bókmenntir. Það var stóra konseptið.
Hvar má finna Kynvillta bókmenntahornið?
Í vetur færðum við það á Hugrás, vefrit Hugvísindasviðs,
en þá hætti Kynvillta bókmenntahornið að vera óformleg
bloggsíða hjá mér. Gömlu pistlarnir eru enn til og það
getur verið að ég flytji þá inn á Hugrás líka. Það á eftir
að ákveða það.
Hvernig hefur verkefnið breyst?
Í haust ákvað ég að athuga hvort ég gæti ekki
safnað BA- og MA-nemum sem væru til í að skrifa
um hinsegin bókmenntir þótt það væri ekki hluti
af formlegu námskeiði við háskólann. Ég sótti um
samfélagsstyrk sem kennarar geta fengið til að miðla
rannsóknum sínum og fékk hann. Ég hef notað þann
pening til að borga flottum hóp af meistaranemum og BA-
nemum fyrir að skrifa pistla, bókadóma og taka viðtöl sem fara
inn á Kynvillta bókmenntahornið.
Hvernig er fyrirkomulagið á skrifunum?
Við hittumst tiltölulega reglulega. Núna hafa birst sex pistlar
og álíka margir eru í vinnslu, vonandi fleiri. Þau hafa bæði
fjallað um eldri verk og nýlegar bækur. T.d. má nefna pistla um
Vistarverur, ljóðabók Hauks Ingvarssonar, Undantekninguna
eftir Auði Övu, nýlegar ungmennabækur eftir Rut Guðnadóttur
og Einu sinni sögur eftir Kristínu Ómarsdóttur. Það er gott að
þeim fjölgi sem skrifa sérstaklega um hinsegin bókmenntir