Mímir - 01.06.2023, Blaðsíða 46

44
- Ekki meira en 4 klukkustundir, svaraði Kristján og leit
beint í augun á Barða. Hann kinkaði kolli til samþykkis.
Öldurnar börðu stanslaust á skipinu og ýttu því í átt að
landi af öllu afli. Kristján var orðinn óþreyjufullur einn uppi í
brúnni. Áætlaður viðgerðartími var liðinn og hann þrammaði
um gólfin og beið eftir að einhver vaktformannana kæmi
upp með góðar fréttir. Honum þótti erfitt að bíða eftir því að
vélstjórarnir kláruðu verkið, helst vildi hann fara niður og gera
við þetta sjálfur. Loksins heyrði hann dyrnar á brúnni opnast
og Barði birtist með Helga vélstjóra. Kristján vissi að það
boðaði ekki gott fyrst þeir stóðu þarna tveir.
- Bilunin virðist vera alvarlegri en við höldum. Það er allt
þarna steindautt, sagði Helgi.
- Hvað áttu við? spurði Kristján og starði á Helga með svo
eldheitu augnarráði að hreinlega gæti kviknað í honum.
- Það er best að hafa samband við Landhelgisgæsluna
strax og óska eftir aðstoð. Eru einhver önnur skip hér nálægt?
spurði Helgi sem lét fas Kristjáns ekki hafa nein áhrif á sig.
- Snorrinn, svaraði Kristján lágt.
- Gestur? kvakaði Barði. Af hverju er hann ekki kominn?
Kristján þagði í smá stund en gekk svo að talstöðinni
og kallaði í Landhelgisgæsluna. Barði og Helgi biðu á meðan
Kristján kláraði beiðnina.
- Þú kallaðir aldrei í Gest, sagði Barði þegar Kristján hafði
lokið kallinu.
- Hvað kemur Gesti við hvernig ég stjórna mínu skipi?
hreytti Kristján út úr sér.
- Þú ert nú meiri fávitinn. Meiri andskotans djöfulsins
fávitinn! hrópaði Barði og æddi að talstöðinni. Hann reif upp
tólið og kallaði eftir sambandi við Gest.
- Gestur, heyrðist í talstöðinni.
- Sæll Gestur, þetta er Barði á Vigra.
- Blessaður. Er loksins búið að gera þig að skipstjóra?
sagði Gestur og hló.
- Heyrðu við erum nú í meiri vandræðunum, sagði Barði
og lét athugasemd Gests ekki slá sig út af laginu.
- Settu akkerið niður, heyrðist úr talstöðinni.