Mímir - 01.06.2023, Side 50

48
- Þú sýndir mikinn hetjuskap í nótt. Ég brást ykkur öllum
og ekki í fyrsta skipti, sagði Kristján.
- Það voru yfirnáttúruleg öfl að verki í nótt Kristján, ég er
engin hetja, svaraði Gestur.
Kristján lagði tólið á og stakk höndunum í vasann. Hann
horfði út um gluggann, dofinn. Þegar hann sneri sér við gekk
hann beint á brotið af bollanum. Hann beygði sig niður, tók
brotin upp og lagði þau saman.
- Þetta brot verður aldrei lagað, sagði hann við sjálfan sig.
Hann gekk út á brúarvæng og horfði út á hafflötinn.
Veðrið var fallegt, enda kemur logn á eftir stormi. Hann teygði
höndina fram yfir handriðið og lét brotin falla ofan í sjóinn.
Þau virtust falla ofurhægt og voru svo létt og svífandi að hann
sá varla þegar þau lentu ofan í sjónum. Ekkert skvamp. Bara
eins og þau hefðu verið lögð ofan í sjóinn, til hinstu hvílu.