Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Qupperneq 7

RITSTJÓRI:
JÓN RAFNSSON
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG ALÞÝÐU H • F
RITNEFND:
Björn Bjarnason
Guðmundur Vigfússon
Stefán Ögmundsson
*
EFNISYFIRLIT
Kjartan Guðjónsson: Forsíðuteikning.
Pétur Beinteinsson: Jólaljóð.
Björn Bjarnason: Af alþjóðavettvangi.
Af skaða vér nemum hin nytustu ráð.
Mál verkalyðsins á Alþingi.
Til lesenda (ávarp útgáfustjórnar).
Athyglisverðar tölur.
Ilia Ilf og Eugene Petrov: Kolumbus
kemur í höfn
Halldóra B. Björnsson: Hetjusaga
(kvæði).
Eggert Þorbjarnarson: 22. þing Alþyðu-
sambands Islands.
Guðjón Benediktsson: Vísnabálkur.
Björn Þorsteinsson: Jólahátíðin og upp-
runi hennar.
Jón Jóhannesson: Vísnabálkur.
Frá stjórnarkosningu í Sjómannafélagi
Reykjavíkur.
Sókn fyrir því sem tapazt hefur.
(Þing A.S.Í.)
Björn Sigfússon: Þegar Stefán G. orti
Heimleiðis.
Sverrir Kristjánsson: Að áramótum.
Arni úr Eyjum: Tvö kvæði úr verinu.
Sitt af hverju.
Theodóra Thoroddsen: Þula
Heima . Heiman.
Myndaopna (Kjarvalsmálverk).
P. G. Wodehouse: Kötturinn biskupsins
(niðurlag).
Gunnar Ben.: Lífið kallar (ritdómur).
Svási Svaldal: Haustljóð.
Togaradeilan.
Johan Falkberget: Kvæði (H. B. B.)
A. J.: Abstrakt.
Will Cuppy: Agrip af mannfræði.
Kröfur A.S.Í.þingsins í húsnæðismálum.
Asthildur Jósefsdóttir: Gjafir eru yður
gefnar.
Skák . Krossgáta . Heimilið.
Vísur frá Alþyðusambandsþinginu.
Verkalyðssamtök I.
Oskar B. Bjarnason: Ur heimi náttúru-
vísindanna.
Þorsteinn Finnbjarnarson: Esperanto.
í fáum orðum o. fl.
*
Blaðið kemur út mánaðarlega.
Verð árgangs kr. 40.00.
Einstök hefti í lausasölu kr. 4.00
og tvöföld kr. 8.00.
Gjalddagi blaðsins er 1. marz.
Upplýsingasími til bráðabirgða
er 5259.
Ritið fæst hjá böksölum.
PRENTSMIÐJAN HÓLAR H-F
VIIVIVAM
OG
VERKALÝÐURII\]\
1.—2. tölublað . Janúar-febrúar 1951 . 1. árgangur
PÉTUR BEINTEINSSON:
JÓLALJÓÐ
í augum barnsins ljómar lífsins undur
sem leifturdjásn á gluggum hreinnar sálar,
og vizkuneistinn brjóstsins arin bálar
sem brenni á þjóðleið drottins helgi lundur.
Og milda geisla móðurástin breiðir
á morgungöngu barnsins hljóðu sálar.
En harðbýl fóstra hélurósir málar
með húmsins pensli á mannsins þroskaleiðir.
A rökkurörmum vaggar Ijóssins von
og varpar geislum út í kaldan bláinn
sem vegaljósi á vitringanna slóð.
En fáir meta mannsins helga son
þeim maelikvarða, fyrr en hann er dáinn.
Því tíðkast enn að svíkja saklaust blóð.
24-12—''40