Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Side 25

Á R N I Ú R E Y J U M :
Tvö kvæði úr verinu
Vermenn
í vertíðarbyrjun að vestan og austan
þeir vista sig hér — upp á part.
(Þeir fóru á síld i fyrrasumar
og fengu að reyna margt,
en síldin, hún brást á síðasta ári
og sumarhýran varð smá,
og haustið lenti í sukki og svalli,
í svanginn þurfti að slá.)
Til Eyja með Laxfossi klénir og kaldir
þeir komu i febrúarlok,
réðust á skip — en lágu i landi,
því lengst af var austanrok.
Á laugardagskvöld fyrir páska þeir lentu
í landlegu, drykkju og slag,
héldu svo koju, með hausverk og þynnku
heilagan páskadag.
En stundum fengu þeir góða glefsu,
er gaf á hin fengscelu mið,
og bjartsýni kenndu, er blikaði þorskur
við borðstokk, — hvitur á kvið.
Þið, vermenn, sem komuð að.vestan og
austan
og vistuðust hér upp á-part,
— þið farið eflaust á sild i sumar
og sjáið og reynið þár margt.
í laumi, á skilnaðardegi drýpur
duggunarlítið tár,
----en ef til vill fáum við aftur að finnast
i febrúar nœsta ár?
geri hinu mikla stórveldi Vesturheims það ljóst,
að þær muni ekki verða því fylgispakar til víg-
gengis í því stríði, sem Bandaríkin eru að reyna
að gera að forleik hinnar 3. heimstyrjaldar.
Frá Eyjum
Bróðir vor, þorskurinn
Hann kemur með uorinu, gljáandi gulur
i glampandi þúsundamergð.
Það er þetta sífellda, eilífa eðli:
að œxlast — sem rœður hans ferð.
Eflaust. er vit hans í lélegra lagi
og litið um. hugsjónaskraut;
þó kemst hann alltaf víðis um vegu,
þá vissu og réttu braut.
Löngum er rómuð hans gíruga grœðgi
i gómsæta loðnu og síld.
Við botninn hann veltist í velsœlumóki,
þegár vömbin er troðin og kýld.
Þó er það hann — þessi skynlausa skepna,
sem skapar oss auðlegð og völd;
sem reisir i landinu byggðir og bæi
og borgar vor daglegu gjöld.
Hann gaf oss frá útlöndum ávexti nóga
— Jnn alkunnu C-vitamin.
En núna við fáúm — með tiföJdurn tollum
tóbak iog brennivin.
VlNNAN OG VERKALÝÐURINN
19