Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Qupperneq 36

Togaradeilan
1. júlí s.l. sumar hófst verkfall á togurum í
Reykjavík, Hafnarfirði og fl. stöðum er höfðu á
ýmsan hátt sammælt sig við stjórn Sjómannafé-
lags Reykjavíkur í þessari deilu.
Á ráðstefnu, er stjórn Sjómannafélags Reylcja-
víkur hafði gengizt fyrir s.l. vetur með fulltrúum
sjómannasamtaka utan af landi, í sambandi við
verkalýðsráðstefnuna þá, voru fulltrúar á eitt sátt-
ir um að rétt mundi að segja upp þágildandi
samningum togarasjómanna um kjör á saltfisk- og
ísfiskveiðum. Ennfremur var þar ráðgert að gang-
ast fyrir annarri ráðstefnu síðar til að samræma
kröfur og ræða frekar framhaldið. Um þessa fyrir-
huguðu ráðstefnu er það að segja að fæst félög
sjómanna úti á landi áttu þar fulltrúa, að ýms
þeirra fengu aldrei að kynnast kröfunum er þar
voru ræddar og samþykktar eins og t. d. Neskaup-
staður og að ýms félög eins og t. d. Akureyri og
Neskaupstaður, lýstu yfir, að þau væru andvíg
því að hafin yrði vinnustöðvun 1. júlí, og færðu
það fram máli sínu til stuðnings að þeim fyndist
tíminn óhagstæður fyrir sjómenn.
Hins vegar var hægt að semja um kjör á karfa-
veiðum, og þar eð kjör þau er í boði voru á karf-
anum voru miklu Itetri en þau, sem giltu sam-
kvæmt hinum uppsagða samningi, þ. e. 3—4000
krónur á mánuði, í staðinn fyrir 18—2000 krón-
ur, er sjómenn höfðu orðið að sætta sig við á
Sjómenn heiðraðir við minnismerki Jóns forseta d sjómannadaginn
gömlu saltfiskveiðisamningunum, þá hurfu félög
sjómanna á Akureyri og í Neskaupstað að því ráði
að gera karfaveiðisamninga og tryggja meðlimum
sínum þar með sæmilega atvinnu yfir þann tíma
er sjómönnum var óhagstæður til sóknar að því
er snerti kjörin á salt- og ísfiskveiðum. Þessari
leið liafnaði stjórn Sjómannafélags Reykjavíkur
fyrir hönd síns félags og ýmissa annarra og valdi
heldur leið verkfallsins 1. júlí.
Hvað dvelur ...?
Nú hefst verkfall togarasjómanna undir forystu
hinna þrautreyndu í Sjómannafélagi Reykjavík-
ur. — Það líða dagar og vikur, en ekkert heyrist
frá samningum annað en flugufregnir. Enginn
fundur haldinn í sjómannafélaginu. Blöð at-
vinnurekenda eru óvenjulega orðvör og hógvær á
verkfallstíma. — Óljós grunur verður að almanna-
rómi um að ekki sé allt með felldu í þessari deilu.
Stjórn Sjómannafélagsins finnur þetta og verður
óróleg. Sigurjón formaður félagsins bregður sér í
Alþýðublaðið og segir hlutina eins og þeir eru:
útgerðarmenn fást. ekki til að tala alvarlega um
samninga <og gera sér lœti til að draga deiluna á
langinn. En þá snarast kexverksmiðjustjóri sjó-
mannafélagsins fram á ritvöllinn og leiðréttir for-
manninn: Hvaða vitleysa, þetta er allt kommún-
istum á Akureyri og í Neskaupstað að kenna, þvi
þeir sömdu um kaup og kjör á karfaveiðum!!
Það líða vikur, sem verða að mánuðum. Út-
gerðarmenn fara sér að engu óðslega.
Loks 21. september þegar líða tekur á síðari
helming þriðja mánaðar í verkfalli kemur miðl-
unartillaga. Við það tækifæri gefur stjórn Sjó-
mannafélags Reykjavíkur út boðskap í Alþýðu-
blaðinu jrar sem hún lýsir yfir „hlutleysi“ sínu
gagnvart tillögunni, en lætur það fylgja
að hún telji ékki fært að komast lengra
að sinni með útgerðarmenn!! Hér með
hefur andstæðingum sjómanna bætzt op-
inber bandamaður og það úr hörðustu
átt. Sjómenn láta það þó ekki beygja sig
hið minnsta og kolfella smánartilboðið.
Enn líður nærri heill mánuður án þess
til tíðinda dragi. 19. október fá sjómenn
loks því framgengt að fundur er haldinn
til að ræða deiluna. Á þeim fundi fella
sjómenn tillögu um að veita félagsstjórn
fullnaðarumboð til að semja og kjósa
nefnd úr eigin hópi til að fylgjast með
samningum.
25. október er borin fram önnur rmð'-
unartillagan, — og mælir nú stjórn Sjó-
30
VlNNAN OG VERKALÝÐURINN