Vinnan og verkalýðurinn - 15.02.1951, Side 39

'----------------------------------------\
JOHAN FALKBERGET:
KVÆÐI
0, þessi jörð
geymir óð minna feðra
undir innsigli Guðs.
Þeirra einföldu söngva
um skort og nauð
og skammtað brauð.
Skapþungir eygðu
þeir örlagaspil
í sólskini og regni
og svartabyl.
Og einnig þar
mun eitthvert sinn
af Guði innsiglast
óður minn.
H. B. B.
V-___________________________________ y
þessum tíma annars vegar og karfaveiðasamning-
ana hins vegar. — Og hún valdi verkfallið.
Athyglisvert er það að stjórn S. R. velur þann
kost þrátt fyrir aðvaranir forystumanna sjómanna
á Norður- og Austurlandi, en þeir töldu tímann
óhentugan til verkfalls fyrir sjómenn. í stað þess
að hlíta þessum ráðum: nota tækifærið til að
tryggja sjómönnum allgóða atvinnu á karfaveið-
um meðan tíminn var óhagstæður til baráttu fyr-
ir bættum kjörum á ís- og saltfiskveiðum og bíða
með verkfallið þar til það gæti komið betur að
haldi fyrir sjómenn, í þess stað leggur hún út í
verkfall, sem útgerðarmenn sjá ekki ástæðu til að
sinna af neinni alvöru hátt á fjórða mánuð. Loks
á fimmta mánuði verkfallsins, þegar verkfallið var
farið að verða útgerðarmönnum áhyggjuefni og
sjómenn stóðu loks á þrepskildi sigursins, þá tek-
ur stjórn S. R. á sig rögg og safnar óvígum her
landmanna á fund í Sjómannafélaginu til að
þröngva upp á verkfallsþreytta sjómenn sjónar-
miðum útgerðarmanna um lausn deilunnar. Og
hér var sannarlega fylgt eftir laginu: Á sama land-
mannafundinum, sem skar úr um málalok í tog-
aradeilunni og næsta fundi á eftir sem einnig var
þéttsetinn landmönnum var svo búið um hnút-
ana í uppstillingu til stjórnarkjörs, sem nú stend-
ur yfir, að óþarft er að vænta mikils af forystu
Sjómannafélags Reykjavíkur á næsta ári að því er
snertir leiðréttingu á núgildandi togarasamning-
um.
Þessi kjaradeila hefur eigi aðeins afhjúpað sem
framast má verða sviksemi og spillingu forystu-
manna Sjómannafélags Reykjavíkur, heldur einn-
ig leitt í ljós átakanlega mynd af því hvernig Jressi
fjandsamlega forysta hefur í félagi fólk úr óvið-
komandi starfsgreinum og öðrum stéttum til að
halda sjálfri sér við völd og sjómönnunum niðri
í félagi, sem þó er kennt við sjómenn.
Þetta gefur sjómönnum ástæðu til að leggja
aukinn þunga á þá kröfu að hinu skammarlega
ófrelsi í þeirra eigin félagi verði létt af þeim, að
Jreir fái ekki aðeins notið þess frumréttar að vera
sjálfráðir og óáreittir í eigin stéttarfélagi af óvið-
komandi fólki þegar þeir fjalla um eigin kjara-
mál, heldur veitist þeim einnig sá sjálfsagði rétt-
ur að velja sjálfir trúnaðarmenn í sínu eigin fé-
lagi, án íhlutunar manna úr öðrum starfsgrein-
um.
Abstrakt
Ég er vínið, sem þú teygar, vatnið, sem þú
þráir, blóðið, sem svellur í ceðum þínum.
í önn langra daga svala ég þorsta þínum.
Á heiðríkum kvöldum drekkur þú hug þínum
frið í bikaf mínum.
Teygar þig djúpt í algleymi kyrrlátrar fyllingar
allra óska.
Þegar þú sefur, vaki ég í draumi þinum, þá
elskar þú, en ert hljóður þegar dagar.
Ég er hjarta, sem slœr á þjóðveginum, lijarta. í
gömlum vinbelg, og þeir, sem fara um veginn
drekka af mér.
Varaðu þig, ég er hafið, þar sem dröparnif
sameinast. Þú ert sandur á sjávarströnd. Hafið
stigur þungt á sandinn, ber lmnn á iljunum stað
úr stað og stígur alltaf yfir hann.
A. J.
VlNNAN OG VERKALÝÐURINN
33