Vinnan og verkalýðurinn - 01.05.1955, Blaðsíða 10

Hvnðao kemur þeim
voídið?
Einni víðtækustu og harðvítugustu kjaradeilu í sögu landsins er nú lokið.
Margt er það, sem vert er að geyma í minni frá þessari sex vikna ba-ráttu
og draga læra dóma af, þótt hér verði einkum dvalið við eitt atriði.
Þegar verkalýðsfélögin lögðu fram kröfur sínar, sem í megin atriðum
voru 25—30% grunnkaupshækkun, 3ja vikna orlof og full framfærsluvísi-
tala á kaup, var það almennt viðurkennt að hér væri ekki meira krafizt
en verkafólki væri full þörf á og varla það. — Reynt var að vísu af fulltrúum
atvinnurekenda að telja fólki trú um að atvinnuvegir og þjóðfélag í heild
hefði ekki fjárhagsleg efni á að uppfylla kröfurnar þótt sanngjarnar væru.
Hins vegar er það sannað mál að í hreinan herkostnað, til að sporna gegn
sanngirniskröfunum hafa foringjar atvinnurekenda og ríkisstjórn þeirra, var-
ið meiri fjárhæð en sem numið hefði fullnægingu allra krafna óbreyttra
næstu tvö árin eða meira.
Af þessu er ljóst að fyrir andstæðingum verkalýðsins skiptu peningar ekki
megin máli. — Og úr því ekki strandaði á peningaleysinu, hvers vegna þá
þessi grimmilegi hernaður? Hvers vegna þá að skipuleggja slagsmálalið og
árásarsveitir dag og nótt á verkfallsverði? Hvers vegna er þá æstur upp
götustrákalýður til að reyna að hleypa upp friðsamlegum útisamkomum
verkalýðssamtakanna, skipulagðar árásir með rúðubrotum og íkveikjutilraun-
um í bækistöðvum verkalýðsfélaga og flokka?
„Við horfum ekki í að kasta hundruðum milljóna kr. — og það margborgar
sig, ef hægt yrði að brjóta niður verkalýðssamtökin“, er haft eftir stórat-
vinnurekanda og svipað einum ráðherra. — Þetta er mergur málsins. I
þessari deilu hervæddist óþjóðlegasti og fégírugasti hluti auðstéttarinnar með
ríkisstjórn sína að bakhjarli. Og hernaðaráætlunin var að brjóta á bak
aftur verkalýðssamtökin. Ekkert skyldi til sparað, hvorki fjármunir né harð-
fylgi. — Eftir fall hægri aflanna á Alþýðusambandsþingi s. 1. haust hafði auð-
valdsklíkan markað stöðu sína til verkalýðssamtakanna á þessa lund: Ur þvi
ég get ekki sagt þér fyrir verkum, þá drep ég þig“.
Fyrir allt vinnandi fólk er það nú alvarlegt íhugunarefni hvaða ástand
mundi skapast með þjóð vorri ef hinn glæfralegi hernaður gegn verkalýðs-
samtökunum næði að skora mark. Hvað mundi verða ef starfandi verka-
lýðssamtök væru ekki lengur fyrir hendi? Hér mundi ríkja algert sjálfdæmi
auðmannaklíkunnar um kaup og kjör verkafólksins. Örbirgð og menningar-
48
VINNAN og verkalýðurinn